De deeleconomie gaat ons aan een groenere wereld helpen, zo leek het tijdens de presentatie van de Trouw Duurzame 100. Echt?
Ik was op de presentatie van de Trouw Duurzame 100 en gedurende de avond bekroop me een ongemakkelijk gevoel. De deeleconomie werd telkens naar voren gebracht als een nieuwe ontwikkeling waar we blij mee zijn. Groen, sociaal! Maar daar was ik helemaal niet zo zeker van.
In de cases van de avond was de auto een belangrijk thema. Waarom? Leidt autodelen tot minder vervoersbewegingen? Tja… Heeft internet tot minder print geleid? Zorgt biovergistingstechnologie voor minder ontbossing? Als we sommige dingen van tevoren hadden geweten als milieubeweging, hadden we ons er niet zo hard voor gemaakt. Toch zaten we daar met z’n allen te knikken over de potentie voor iedereen om autoritten te maken en – als we realistisch zijn – te vermarkten. Want de deeleconomie heeft meestal erg weinig met delen te maken, en heel veel met een nieuw verdienmodel.
Die mensen waren toch ook wel eens ver op reis geweest, vroeg ik me af. Dat kon toch bijna niet anders met al die beter gesneden pakken en jurken. Enthousiasme en verbazing had ik zelf aanvankelijk, dat er in andere, armere landen zo veel meer mensen een kleine onderneming hebben. Gewoon, met een tuktuk, een karretje met snacks of een kamer die ze verhuren. Waarom kon dat hier nou niet? Hier moest je hogere wiskunde hebben gestudeerd om een webshop te openen. Tot ik weer thuis was en zó blij was dat ik niet meer overal gezien werd als een diepe zak met geld in plaats van een persoon… Maar die dingen hadden een relatie met elkaar, niet? Als je alles kunt verkopen, wordt iedereen een klant. “Tuktuk, sir? Tuktuk? You need a tuktuk? Tuktuk tomorrow?”
Dat niveau van interactie, daar willen we blijkbaar naartoe, hier, want het zou eventueel groener kunnen zijn. Vraag je dat maar drie keer af. Lars Moratis vraagt het zich ook af in het zojuist verschenen nummer van Down to Earth. En in het coverartikel over Wageningen kun je zien wat er gebeurt als wetenschap vermarkt moet worden. Niet iets groens, in ieder geval. In landen waar iedereen verkoper of klant is, is er bovendien nauwelijks zicht op arbeidsomstandigheden, op of mensen zich iets aantrekken van het milieu. Want zo’n economie gáát niet om het milieu, het gaat om geld. Ik zeg je: hier zie je aankomen dat we straks spijt van die Duurzame 100-avond hebben, waar we zo enthousiast over deelauto’s waren.
Recente reacties