Down To Earth Magazine

Milieu | Mensen | Meningen

Logo Down To Earth

Zoek op de site

  • Home
  • Onderwerpen
    • Uitgelicht
    • Energie & klimaat
    • Landbouw & voedsel
    • Mobiliteit
    • Bossen
    • Economie
    • Mensenrechten
  • Rubrieken
    • Interview
    • De Activist
    • Opinie
    • Boeken en films
    • Consument
    • Recept
    • Columns
  • Magazines
  • Nieuwsbrief
  • Over ons
Home > Opinie > Commentaar > Ruimte voor groen – in dorp of stad

Ruimte voor groen – in dorp of stad

Redactie Down to Earth | 24 januari 2018 |

Wat is er zo leuk aan wonen in een dorp? Annemarie Opmeer zoekt naar de juiste woorden. En ontdekt dat de tegenstelling grijze stad / groen dorp niet altijd even zinnig is.

Tien jaar heb ik in de stad gewoond. Rotterdam zelfs. Grote gebouwen, grote festivals, grote… alles. En het was helemaal niks voor mij. Maar als ik moet uitleggen waarom ik ben terugverhuisd naar een dorp, dan is dat niet makkelijk. Voor ik het weet, ben ik in negatieven aan het praten: ik vind het niet zo erg dat de supermarkt op zondag dicht is. Ik hou niet van concerten, clubs of bioscopen. Al die dingen waarvan mensen denken dat ik ze mis, die mis ik niet. Maar wat krijg ik er dan voor terug?

Dan stuit ik op een probleem in de taal. Want ‘dingen’ kun je makkelijk aanwijzen: museum, treinstation, avondwinkel. Maar de ruimte die er is als die dingen er niet zijn, voelt dieper dan je kunt uitleggen met gewoon wijzen naar een lege plek. Dus ik probeer wat met: dat je zomaar een egel kunt tegenkomen. Dat je het seizoen kunt ruiken.

“Iets is groen tot er een plan is waar tegels voor nodig zijn”

Daarop vertellen mensen me doorgaans hun ervaringen met stadsnatuur. Lindes in de straat die op warme avonden keihard geuren. Een bijennest op 16 hoog. “Egels zijn er in de stad ook hoor!” Hartverwarmend. Maar niet wat ik bedoel. Dus zeg ik: “Maar in de stad wordt alles dichtgetegeld, tot we expliciet besluiten: hier komt groen. Op het platteland is het andersom. Iets is groen tot er een plan is waar tegels voor nodig zijn.”

Toch is dat niet helemaal waar. Ons platteland is ook volgepland, met weinig ruimte voor ‘natuur’. In de stad, ondertussen, kruipt het leven waar het niet gaan kan. “Biodiversiteit is geen natuurgebied met een hek eromheen”, zegt ‘queer ecologist’ Brigitte Baptiste. Zij vindt dat mensen onlosmakelijk verbonden zijn met de natuur. Waarna haar punt gelijk bewezen wordt in het artikel over ‘rewilding’, wilde natuur waar de lokale bevolking expliciet bij betrokken is, én in het stuk over krimpstad Heerlen, waar mensen direct groene plannen blijken te hebben voor de lege plekken.

“Bedachte grenzen zorgen ervoor dat we niet zien wat er is”

Misschien moet ik ophouden met denken dat het platteland ‘natuurlijk’ is en de stad niet? Die bedachte grenzen zorgen er tenslotte voor dat we niet zien wat er echt is. We moeten alle kansen pakken om de natuur in ons leven te laten. Omdat het goed is voor de natuur, maar ook – zoals Baptiste het zegt – omdat je daar gelukkig van wordt. Ondertussen word ik gelukkig van het gebrek aan bioscopen, dus blijf ik lekker in mijn dorp. Maar ik weet nu iets beter waarom.

Kom op de mailinglijst

Schrijf je in voor de D2E nieuwsbrief

Categorie: Commentaar Verschenen in: — Down to Earth 44 (december 2017)

Redactie Down to Earth

Redactie Down to Earth

Schrijver

Down to Earth is het platform voor groene journalistiek en opinie. Een initiatief van Milieudefensie.

  • Volg Redactie Down to Earth op Facebook
  • Volg Redactie Down to Earth op Twitter @D2Emag
  • Volg Redactie Down to Earth op LinkedIn
  • redactie@downtoearthmagazine.nl
  • Website van Redactie Down to Earthdowntoearthmagazine.nl/over-ons
  • Alle artikelen van Redactie Down to Earth op Down To Earth Magazine

Gerelateerde berichten

Commentaar

Commentaar: Carolien pleit voor een Biodiversity Trading Scheme

Is er iemand die blij wordt van de tweede golf thuiswerken? Ik niet, maar twee anderen hier in huis wel. Mijn katten.
Commentaar

Seksstaking

Nu we vanwege de coronamaatregelen niet met grote groepen bij elkaar mogen komen, zijn klimaatactivisten op zoek naar nieuwe manieren om hun stem te laten horen. Met stoepkrijt, met anderhalvemeter-protesten, en natuurlijk digitaal.
Commentaar

Veilig huis

Door de uitbraak van het Coronavirus werken ook wij vanuit huis. En hoewel we daar wel wat ervaring mee hebben, blijft het soms lastig.
Commentaar

Roofdier

Soms lijken mensen best op wolven. Wolven willen op een plek wonen waar ze kunnen schuilen voor eventueel gevaar en waar hun welpen veilig kunnen opgroeien. En net als mensen komen ze op voor de zwakken en voor hun territorium. Maar er is ook een belangrijk verschil.
Ontvang ons magazine

Recente reacties

  • Alexa op Fluweelzachte muren zonder latex
  • Loek Beukman op Protesteren met een smiley
  • Ingrid Staal op Gek van insecten: Paul Beuk
  • Ronaldo op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”
  • Loek Beukman op “Het probleem ligt bij de machine”
  • Loek Beukman op Kaas zonder koe
  • Ad op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”

Lees ons papieren magazine

Lees — Down to Earth 56

Contact

Redactieadres:
Nieuwe Looiersstraat 31
1017 VA Amsterdam
Tel: 020-5507433
redactie@downtoearthmagazine.nl

Over ons

  • Over ons
  • Auteurs
  • Word abonnee
  • Disclaimer
  • Privacy en cookies

Volg ons