Vloeken in het openbaar. In de regel niet iets waar je voor achter tralies verdwijnt. Toch overkwam het Yevgeny Vitishko, de Russische milieuactivist die openbaarde hoeveel milieuschade de bouwwerkzaamheden voor de Winterspelen in Sotsji veroorzaken. Drie dagen voor de openingsceremonie verliet hij de strafgevangenis waar hij zich regelmatig moet melden, in afwachting van het hoger beroep tegen zijn veroordeling tot drie jaar strafkolonie (!) voor zijn milieuactiviteiten. Koud buiten werd hij opgepakt en wegens petty hooliganism veroordeeld tot vijftien dagen cel. Met als gevolg dat hij gedurende het grootste deel van het sportfestijn gevangen zit.
Diezelfde dag werden zes andere Russische milieuactivisten van Environmental Watch on North Caucasus (EWNC) in de buurt van Sotsji opgepakt. Na een “goed gesprek” besloten ze de publicatie van hun rapport over milieuschade door de bouwwerkzaamheden voorafgaand aan de Spelen uit te stellen. Een dag later was de milieu-activist Igor Kharchenko aan de beurt. Ook hij werd gearresteerd en moet de Spelen vanuit een cel volgen.
Inmiddels is Vitishko daadwerkelijk veroordeeld tot drie jaar strafkolonie. Een activist van EWNC die in Sochi met een eenmansdemonstratie protesteerde tegen de straf van Vitishko is achter gesloten deuren veroordeeld tot 30 dagen taakstraf.
Dat de Russische autoriteiten weinig ophebben met milieuactivisten weten we sinds de arrestatie van de Arctic 30, de 28 Greenpeace-activisten en twee journalisten die werden opgepakt tijdens hun protesten tegen olieboringen in het Russische Noordpoolgebied. Dankzij de inspanningen van Greenpeace en talloze internationale beroemdheden en regeringsleiders kwamen zij ruim voor aanvang van de Winterspelen vrij. Veel milieuactivisten ontberen echter de steun van een grote organisatie en verdwijnen jarenlang achter slot en grendel of worden zelfs vermoord. In het artikel ‘De Andere 30. Milieuactivisten achter tralies‘ hebben wij er dertig geportretteerd, maar er zijn er veel en veel meer.
Wrang genoeg zijn het vaak mensen die niet eens strijden uit idealisme, maar uit noodzaak. Omdat hun leefomgeving wordt bedreigd door mijnbouw, boskap, oliewinning, waterdammen of grootschalige landbouwplantages. Ten koste van hun voedsel, schoon water, brandstof en medicijnen. Inspraak hebben ze niet of nauwelijks, delen in de opbrengst doen ze al helemaal niet.
Dat mensen boos worden wanneer hun directe leefomgeving wordt bedreigd, begrijpen we al te goed. De boze Groningers die schoon genoeg hebben van de aardbevingen als gevolg van de gaswinning, krijgen onze sympathie. Maar Vitishko, Kharchenko en al die anderen verdienen ook onze steun. Die krijgen ze echter niet of nauwelijks. De kans dat Rutte of een andere regeringsleider Poetin zal vragen hen vrij te laten is echter klein. Overheden kiezen maar al te vaak de kant van milieuvernietigers, de grote internationale bedrijven die op zoek naar winst de leefomgeving van mensen plunderen. Milieubeschermers zijn daarbij vooral lastig.
Geef een reactie