Nationalisme is in onze kringen not done. Terecht, maar in gezond ‘lokalisme’ zie ik juist veel.
‘Don’t mess with Texas!‘, zo zeggen Texanen dat ze trots zijn op hun staat. De bekroonde slogan is afkomstig van het Texas Department of Transportation, uit hun campagne tegen zwerfafval, gericht op mannen van 18 tot 35 jaar. Het is een succesvolle campagne, die zwerfafval met maar liefst 72 procent heeft teruggedrongen. Binding met je woonomgeving, blijkt, is dé manier om het belerende concept ‘duurzaamheid’ moeiteloos vorm te geven.
Daar gaat dit nummer over. Van een gesprek met Louise Fresco over biologische versus industriële landbouw, tot lessen voor de windindustrie vanuit Mexico, dat toont dat grote windprojecten alleen slagen als de lokale bevolking wordt betrokken. In het kader van hun campagne tegen jacht, laat GroenFront mensen de Veluwe ervaren. En dan is er het achtergrondartikel bij de campagne van Milieudefensie voor ‘Kleine Hoefprint kaas’: waarom verbouwen we nauwelijks meer lokaal veevoer als lupine, in plaats van gentechsoja uit Zuid-Amerika te gebruiken?
Vaak hoor ik dat consumenten nu eenmaal niet meer willen betalen voor ‘duurzaamheid’ – met zo’n ‘dan is het ook eigen schuld’-toontje – terwijl er tegelijk keihard wordt gewerkt om elke binding met je omgeving af te straffen. Megastallen, bovenregionale bedrijventerreinen, snelwegen; als je protesteert, ben je een NIMBY of een Linkse Hobby, en burgerparticipatieprojecten worden pijnlijk genegeerd. Je denkt zo wel twee keer na voor je ergens van gaat houden, want je verliest het toch, vroeger of later.
‘Duurzaamheid’ gaat helemaal niet over of mensen een euro meer over hebben voor een keurmerk. Het gaat over oorzaak en gevolg, over dat wat je doet impact heeft op je omgeving. Jóuw omgeving en die van anderen. Nationalisme is in onze kringen not done. Terecht, maar in gezond ‘lokalisme’ zie ik juist veel. Streekproducten zijn doorgaans best groen, bijvoorbeeld, net als lokale stroom.
“Wist je dat er Hoeksche wodka bestaat?”, vertelde een vriend onlangs. Gemaakt van aardappels uit ‘s-Gravendeel. Ik heb weinig met distillaat, maar áls er een fles in mijn kast komt te staan, is het deze, naast Hoeksche chips, van dezelfde aardappels. Omdat ik hou van de Hoeksche Waard. Ik kom er vandaan, ik verhuis er dít jaar nog naar terug; als u dit leest ben ik aan het inpakken. Dus heb ik een zwak voor producten van mijn buren, zeker als dat Zuid-Hollandse poldereiland er niet kapot van gaat.
Daar gaat duurzaamheid over. Je houdt ergens van, dus het moet heel blijven. Uit welke Zuid-Hollandse klei, Texaanse vlakte of Mexicaanse zandplaat je ook getrokken bent: hóu van je land, wees trots, verdedig het. Dan snap je dat mensen aan de andere kant van de aarde ook houden van hún land. Don’t mess with this planet!
Geef een reactie