Roofdier

Wolven lijken veel op mensen, zegt Radinger. Ze zorgen voor elkaar bijvoorbeeld. Mensen doen dat ook, neem Willemein van Leeuwen, Martin Hoek en Neela Paulissen. Zij zorgen ervoor dat de activisten onder ons het protesteren een beetje volhouden. En net als mensen verdedigen wolven hun thuis als het afgepakt dreigt te worden. Neem de bewoners van Ilha de Maré, een eiland bij de Braziliaanse kust, van wie het bestaan wordt bedreigd door vervuiling. Eliete Paraguaçú, vissersvrouw en vakbondslid, eist dat de petrochemische industrie zijn troep opruimt.

Wolven willen op een plek wonen waar ze kunnen schuilen voor eventueel gevaar, en waar hun welpen veilig kunnen opgroeien. Geen plek waar je huis wordt weggespoeld door smeltend gletsjerwater dus. En een plek waar voldoende voedsel te vinden is natuurlijk. En wat eten wolven? Prooidieren.

Niet moeilijk om de mens daarin te herkennen. Als er ergens geld te verdienen valt dan zullen we dat niet laten, ook niet als het de ondergang van anderen betekent. Neem chemiebedrijf DuPont, dat allang wist dat het door hun gebruikte PFOA – een PFAS-stof – schadelijk voor het milieu en kankerverwekkend is, maar niet ophield hun gif te dumpen. Opmerkelijk: mensen hebben er geen moeite mee hun medemensen tot ‘prooidier’ te maken.

Dat doen wolven dan weer niet. Mensen kunnen een voorbeeld nemen aan de manier waarop wolven samenleven, vindt Radinger. Het milieu aantasten en andere én hun eigen soort uitroeien? Wolven doen het tegenovergestelde! Toen de wolf in de jaren negentig van de vorige eeuw terugkeerde naar Yellowstone park nam de diversiteit aan soorten toe, kaalgegraasde vlaktes herstelden zich, bodemerosie nam af. Ook het waterleven werd rijker en diverser, omdat met de komst van de wolf de loop van de rivier (!) veranderde. Grote roofdieren kunnen de balans in het ecosysteem terugbrengen”, zegt Radinger. “En dat geldt dus ook voor ons.”