Het kabinet Rutte heeft geen honderd dagen nodig om te achterhalen wat de ‘gewone’ burger wil. Die wil hard werken en lekker veel consumeren. Zonder schuldgevoel.
Meer snelwegen waar je ook nog eens harder op mag rijden, vijfhonderd animal cops en een paar duizend extra agenten, maar een hele zooi minder ambtenaren. Nieuwe kerncentrales, een boerkaverbod, een stop op immigratie en weer lekker roken in de kroeg. Het kabinet Rutte heeft geen honderd dagen nodig om te achterhalen wat de ‘gewone’ burger wil. Die wil hard werken en lekker veel consumeren. Zonder schuldgevoel.
Iedereen die hem daarbij de afgelopen decennia voor de voeten heeft gelopen – buitenlanders, milieuactivisten, wereldverbeteraars, krakers, kunstenaars, ‘linkse’ intellectuelen, ambtenaren – moet nu maar eens opzouten. Dat de gemiddelde Nederlander nu al 3,5 maal zoveel consumeert als de aarde verdraagt, kan niet boeien. De klimaatcrisis, oliecrisis en financiële crisis kunnen dat evenmin. Rutte 1 doet daarom gewoon alsof ze niet bestaan.
Revanchistisch rechts, dat lijkt me de juiste benaming voor dit kabinet. Daarmee voegt het zich naadloos in de rechtspopulistische wind die al langer door de westerse wereld waait. De oorzaak van deze culturele en politieke depressie is bekend:de globalisering en alle onzekerheden die dit voor veel burgers met zich meebrengt. Over de eigen arbeidsplaats, de toekomst van hun eigen kinderen en de eigen cultuur en identiteit. Deze onzekerheid negeren en roepen dat de globalisering tof is en het spelen met je eigen identiteit hartstikke hip, kan deze burger niet overtuigen. Een feitenrelaas over de deplorabele toestand van de aarde en onrechtvaardigheid van het huidige wereldsysteem evenmin.
Wat dan wel? Negeren? Rechts laten liggen? Dat lijkt me niet verstandig. Niks wijst er immers op dat deze wind vanzelf gaat liggen. Bovendien is het beleid daarvoor te confronterend, kortzichtig en onbeschoft. De verontwaardiging en ergernis over dit kabinet en haar rechtse hobby’s is dan ook groot. Niet alleen onder moslims, milieuactivisten, krakers en kunstenaars, ook bij een groot aantal ondernemers en heel veel net zo ‘gewone’ burgers.
Revanchistisch rechts is – nog steeds – politiek in de minderheid. Dat ze er desondanks in slaagt het politieke debat en nu ook het kabinetsbeleid te domineren, zegt veel over de zwakte en misschien ook wel radeloosheid van haar politieke tegenstanders. En dus ook over de milieubeweging. Daarom wordt het tijd dat we stoppen met klagen over verloren subsidies en slechte pers. We moeten weer laten zien dat we veel te vertellen hebben. Met directe acties én concrete alternatieven. Die zijn er genoeg. Down to Earth wil dat laten zien.
Geef een reactie