Met het oprukken van de mediterrane klimaatgrenzen, wordt Nederland steeds meer een wijnland. Inmiddels serveert zelfs driesterrenrestaurant De Librije Achterhoekse wijn.
Zelf heb ik van mijn eigen blauwe druiven ook wel eens wijn gemaakt. Dat wil zeggen, ik bleek er in geslaagd om van druivensap en gist met veel blub-, hevel- en vulwerk, een alcoholisch drankje te brouwen dat, vooruit, best te drinken was. Maar als ik ’s avonds zin kreeg in een glaasje wijn, strekte die zin zich toch vooral uit naar mijn favoriete biologische Spaanse winkelwijn. Wijn maken is een ambacht, waar donders veel bij komt kijken. Dus eet ik mijn Boskoopse blauwe toch maar vooral als tafeldruif. En als de hoeveelheden niet meer zo te versnaperen vallen, maak ik er lang houdbaar sap van. Soms wat zuur, maar de donders hete zomer van vorig jaar zorgde voor een krachtig, intens, donkerpaars sap, zoet zonder één extra grammetje toegevoegde suiker.
Toch is druivenvriendelijk weer geen garantie voor een zorgeloos tuindersleven. Zoals bij vrijwel al het groenten en fruit telen, gaat er ook bij het verbouwen van druiven nogal eens wat mis. Ook bij mijn twee planten tegen de zuidelijke schuurmuur. Op gretige merels ben ik voorbereid: middels acrobatisch ladderwerk wordt tijdig de hele muur met netten omspannen. Maar de mazen zijn groot zat voor wespen en hoornaars, die eens de druiven stuk voor stuk leegzogen, de uitgedroogde druivenvelletjes als dank achterlatend voor het aangenaam verpozen. Sinds een paar jaar heeft een nieuwe plaag toegeslagen, die chronisch blijkt: als de eerste druifjes zich laten zien, slaat de schimmelziekte echte meeldauw toe, op blad én de druiven. Doe je niks, dan hou je geen eetbare druif over. Dus ja, beste lezers, ik doe hier een bekentenis: ik spuit tegen die rotschimmel. Je weet wel, met zo’n rugspuit op en dan een spuitstuk en sproeier in de hand. De buurman zette grote ogen op toen hij me voor het eerst zo mijn druiven zag besproeien: ‘Zie je wel dat het niet zonder kan: zelfs die bio-Bussink is aan het gif’, zag ik hem denken. Maar het werkt!
Mijn mengsel van 60 procent water en 40 procent melk verdrijft de schimmelziekte. In geen handboek te vinden. Wel op internet, dat rept van een Canadese ontdekking uit de jaren vijftig. In onbruik geraakt vanwege de opmars van de bestrijdingsmiddelenindustrie. Waarom het werkt, weten ze niet, geen instituut dat het onderzoek wil financieren, want aan huismiddeltjes valt geen rooie cent te verdienen. De weeïge geur van gefermenteerde melk die een paar dagen rond de druivenplanten hangt, doet me ergens aan denken: blauwe kaas!
Andijviesalade met druiven, blauwe kaas en walnoten
* krop andijvie
* tros druiven
* 125 gram blauwschimmelkaas
* handvol walnoten
* notenolie
* balsamicoazijn
* theelepel Dijon mosterd
* theelepel honing
* peper en zout
Was de andijvie, slinger droog, snijd met een scherp mes in en doe in een kom. Voeg de verbrokkelde blauwe kaas en de druiven toe. Kleine druifjes heel laten, grote doormidden snijden. Verbrokkel de walnoten en strooi die erover. Klop een dressing van de azijn, mosterd, olie, theelepel honing, peper en zout. Schep de dressing vlak voor het opdienen door de salade.
Jochum c zwerver zegt
Ik hep even mijn gedachten laat en gaan ik weet niet dat ik juist hep maar in de melk zit ook schimmel en die bij de schimmels die verdragen elkaar niet want alle leven is om geven door schimmels de eene is EET BAAR en de ander niet
Theo Grent zegt
LTO Glastuinbouw Nederland heeft na het afschaffen van de Rub-lijst door onze regering de ‘actieve stof’ melk inde zogeheten Biologische Inputlijsten van het biologische certificeringskantoor Skal Biocontrol laten opnemen. Uit een recent persbericht van onze nationale handhavingsdienst NVWA komt naar voren dat onze overheid het verkopen (handelshuizen), adviseren (drieluik Onderzoek, Voorlichting en Onderwijs) en gebruiken (telers) NIET als een overtreding van de gewasbeschermingsregelgeving (Wgb’07) beschouwt, mits men GEEN bestrijdende ‘werking’ claimt. De opname in Skal’s lijsten zegt dus weliswaar NIETS over de effectiviteit van de actieve stof melk, maar het kan ‘vrij’ in de markt gebracht worden en in de praktijk door zowel amateurtuinders als beroepstelers worden gebruikt.
Thecla de Waal zegt
Mijn zus in Italië heeft een pergola die vol hangt met druiven van een bijzondere soort.
In Italië bespuit men (veelal?) de druiven, als ik het goed heb voordat ze verschijnen. Vaak zag je op het blad dan een turquoise-blauwe kleur zitten, waarschijnlijk door spuiten met koper. Zijzelf heeft het anders opgelost: over de balken/dwarsbalken van de pergola heeft ze ineengedraaide koperdraden (ik meen steeds 2 draden) vastgemaakt, waarop het blad dan komt te liggen. Mogelijk hebben druiven wat koper nodig? Hoe dan ook, het blad en de stengels nemen daar wat van op, en al zeker 12 jaar lang hebben de druiven(takken) geen last van enige aandoening gehad.
Is ook dit een oplossing?