Eindelijk, het is zomer. Hét moment om een campagne te starten voor een sojavrij ijsje. Een sojavrije Magnum nog wel, het paradepaartje van voedselgigant Unilever.
Want, zo stellen Milieudefensie en JMA, dit roomijs mag lekker zijn, duurzaam is het niet. De koeien die de melk leveren, eten onder andere Zuid-Amerikaanse soja en voor de verbouw hiervan wordt op grote schaal oerwoud gekapt en worden boeren van hun land verdreven. Een slechte zaak en daarom vragen ze Unilever als ’s wereld grootste ijsproducent om een Magnum gemaakt van de melk van koeien die regionaal verbouwd voer eten.
Anniek Mauser, duurzaamheidsdirecteur van Unilever, is niet blij. Unilever gaat immers voorop in duurzaamheid. Verdubbeling van de omzet en een halvering van de milieu-impact, zo luidt de ambitie. Nu is Mauser’s zorg over de toekomst van onze aarde zonder twijfel oprecht, maar de duurzaamheidsambitie is ook een verstandige businessstrategie. Unilever is als levensmiddelenconcern afhankelijk van de aarde, en als die op is, of uitgeput raakt, kan ze de boel sluiten. Unilever wil echter in 2050 9 miljard mensen kunnen voeden. Hoe? Door ons haar producten te verkopen. Goed voor de wereld? Misschien, maar vooral voor de aandeelhouders. Mauser is daar eerlijk over.
Nestlé heeft ook ambities. Unilever’s grootste concurrent wil ons laten genieten van het leven en plezier hebben, dit “betekent voor ons ook gezellig samenzijn en delen met anderen”. Ah, delen. Drinkwater bijvoorbeeld? Nee, dat niet. Maatschappelijke organisaties die menen dat schoon water voor iedereen vrij beschikbaar moet zijn, nemen volgens Nestlé-baas Peter Brabeck een “extreem standpunt” in. Water is een levensmiddel, zoals elk ander levensmiddel moet dat een marktwaarde hebben, meent Brabeck. Dus pompt Nestlé in een fabriek in Pakistan grondwater op dat ze, gereinigd en aangevuld met mineralen, onder de naam Nestlé Pure voor veel geld wereldwijd verkoopt, vooral in zuidelijke landen. Ondertussen komen de putten in een wijde omtrek van de fabriek leeg te staan. Hoezo, samen delen?
Even nobel is Monsanto. Het won deze maand zelfs de prestigieuze World Food Price, de Nobelprijs voor de Landbouw, zeg maar. Deze Amerikaanse chemiereus en zadengigant ‘verrijkt’ zaden voor mais, soja en andere voedselgewassen met vitamines en andere belangrijke voedingsstoffen om de ‘hongerenden der aarde’ te voeden. Door deze kennis te delen en de zaden vrij beschikbaar te stellen? Geen sprake van. Monsanto probeert juist alle voedselgewassen te patenteren en zo haar exclusieve eigendom te maken. Boeren die al generaties lang een deel van hun oogst gebruiken om in te zaaien, zijn plotseling criminelen en worden door Monsanto voor de rechter gesleept. Diefstal wordt eigendom.
Mauser vindt ngo’s belangrijk, zegt ze, ze zetten dingen op de agenda. Dat is, zo blijkt, hard nodig. Mensen voeden doe je niet door nieuwe producten, maar door zaden, water, tropische bossen en landbouwgronden vrij toegankelijk te houden. Sojaplantages make dat onmogelijk en dus is een sojavrije Magnum best een goed idee.
Recente reacties