Down To Earth Magazine

Milieu | Mensen | Meningen

Logo Down To Earth

Zoek op de site

  • Home
  • Onderwerpen
    • Uitgelicht
    • Energie & klimaat
    • Landbouw & voedsel
    • Mobiliteit
    • Bossen
    • Economie
    • Mensenrechten
  • Rubrieken
    • Interview
    • De Activist
    • Opinie
    • Boeken en films
    • Consument
    • Recept
    • Columns
  • Magazines
  • Nieuwsbrief
  • Over ons
Home > Opinie > Commentaar > Later als ik groot ben

Later als ik groot ben

A. Opmeer | 4 maart 2019 |

Annemarie Opmeer haalt herinneringen op aan een favoriete klimboom. Met gemengde gevoelens van nostalgie en schaamte. Maar waarom eigenlijk?

laterIk kan me nog herinneren hoe oneerlijk ik het vond toen mijn favoriete boom naast ons huis rigoureus gesnoeid werd. Ik was een jaar of zeven. Als ik me rot voelde, ontvluchtte ik het huis en klom ik langs takken die met me meegegroeid waren, tot hoog bovenin. Wuivend in de wind voelde ik me weer thuis in de wereld. Maar bewoners van de huizen die er later naast gebouwd waren, hadden geklaagd. Dus kwam de gemeente langs met kettingzagen. Klimmen was daarna onmogelijk. Ik was woedend. Maar wie luistert er nu naar een kind? Wacht maar, dacht ik, tot later, als ik groot ben.

Maar nu ben je zelf volwassen en klinkt het allemaal een beetje stom

Iedereen heeft wel zo’n verhaal. Maar nu ben je zelf volwassen en klinkt het allemaal een beetje stom. Wie hecht zich nu aan een klimboom, een fossielenstrandje, of dat ene beekje vol waterdieren? Je weet toch, dat dat soort dingen moeten wijken als het erop aankomt? Maar het is juist helemaal niet stom. Het raakt me hoezeer mensen die hun leefomgeving verdedigen soms worden behandeld alsof ze het niet helemaal snappen, alsof ze kinderen zijn. Een rivier rechten geven en voogden aanstellen, is dat niet nogal… antimodern? Maar wat nu als die mensen juist heel goed weten wat ze verliezen? “Je ziet niet meer in welke provincie je bent, want al die ruilverkavelingsboerderijen zien er hetzelfde uit”, vat Jaap Dirkmaat het effect samen van de grootste herinrichting van ons platteland.

Graaf even in je eigen herinneringen, aan dat ene beekje of die ene boom die alles betekende? Denk je eraan terug met een mengsel van nostalgie en schaamte? Waarom eigenlijk? “Kinderen hebben een intense intrinsieke relatie met de wereld”, zegt Paul Kingsnorth in de Tegenlichtdocumentaire De Aarde draait door. “Het proces van volwassen worden is dat we onszelf leren dat dat allemaal niet echt is, zodat we in de maatschappij kunnen functioneren.” De maatschappij waarin alles een ‘hulpbron’ is geworden die we ‘duurzaam’ moeten beheren. En waarbij we geen tijd hebben voor ‘hippie-onzin’ als je verbondenheid met het land.

Even verbaasde het me dat het nu kinderen zijn die massaal demonstreren voor het klimaat. Maar natuurlijk zijn het kinderen. Maak jij je als volwassene nog boos? Voel jij het verlies nog? Of heb je dat af moeten leren? Heb jij net als ik ooit gedacht: wacht maar tot later, als ik groot ben? Dat later is nu. Misschien zie ik je dan straks, op de Klimaatmars op 10 maart.

Kom op de mailinglijst

Schrijf je in voor de D2E nieuwsbrief

Categorie: Commentaar Verschenen in: — Down to Earth 51 maart 2019

Gerelateerde berichten

Commentaar

Commentaar: Carolien pleit voor een Biodiversity Trading Scheme

Is er iemand die blij wordt van de tweede golf thuiswerken? Ik niet, maar twee anderen hier in huis wel. Mijn katten.
Commentaar

Seksstaking

Nu we vanwege de coronamaatregelen niet met grote groepen bij elkaar mogen komen, zijn klimaatactivisten op zoek naar nieuwe manieren om hun stem te laten horen. Met stoepkrijt, met anderhalvemeter-protesten, en natuurlijk digitaal.
Commentaar

Veilig huis

Door de uitbraak van het Coronavirus werken ook wij vanuit huis. En hoewel we daar wel wat ervaring mee hebben, blijft het soms lastig.
Commentaar

Roofdier

Soms lijken mensen best op wolven. Wolven willen op een plek wonen waar ze kunnen schuilen voor eventueel gevaar en waar hun welpen veilig kunnen opgroeien. En net als mensen komen ze op voor de zwakken en voor hun territorium. Maar er is ook een belangrijk verschil.
Ontvang ons magazine

Recente reacties

  • Alexa op Fluweelzachte muren zonder latex
  • Loek Beukman op Protesteren met een smiley
  • Ingrid Staal op Gek van insecten: Paul Beuk
  • Ronaldo op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”
  • Loek Beukman op “Het probleem ligt bij de machine”
  • Loek Beukman op Kaas zonder koe
  • Ad op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”

Lees ons papieren magazine

Lees — Down to Earth 52 april 2019

Contact

Redactieadres:
Nieuwe Looiersstraat 31
1017 VA Amsterdam
Tel: 020-5507433
redactie@downtoearthmagazine.nl

Over ons

  • Over ons
  • Auteurs
  • Word abonnee
  • Disclaimer
  • Privacy en cookies

Volg ons