Kippenkringloop

Ook de kippen hebben recht op een lokale kringloop. Dat wil dan wel zeggen dat als de tijd van de kip eenmaal gekomen is, alles zo efficiënt en lokaal mogelijk van dat beest aan te wenden. Dus inclusief wat wel ‘de minder courante delen’ worden genoemd. Zoals de levers.

Er is een revolutie gaande in den lande. Overal, in allerlei hoeken en gaten, in dorpen en stadswijken, op eilanden en in boerenschuren: het heft wordt in eigen hand genomen. Het heft van de stroom- en gasmeter. Dag met het handje naar energiemolochen als Nuon-Fattenvall en RWE-Essent met hun smerige fossiele kolenenergie: we gaan zelf onze energie opwekken, met zon, wind, hout, aardwarmte.

Honderden, sommigen zeggen wel duizend, groepjes van burgers en aanverwanten zijn in de weer om hun koelkasten en laptops op zonnepanelen te laten draaien, om met houtsnippers de sporthal te verwarmen en elektrische deel-dorpsauto’s te laten rijden op het licht dat onze lieve Heer op het kerkdak laat vallen. Soms gebundeld in lokale duurzame energiebedrijven, met inmiddels een landelijke belangenclub (E-decentraal). En dat onder een extreem-rechtse, anti-groene regering.

Nu zegt die, conform de liberale retoriek natuurlijk: ‘zie je wel, de overheid hoeft niks te doen, de maatschappij kan het zelf’. Maar dat zien ze toch niet helemaal goed. Het is een tegenbeweging, die zich niet door de naargeestige politieke wind op de kop laat zitten en zo aan draagvlak werkt voor een verandering van regime. Want ondanks de autonomie van die energetische lokalo’s, zitten allerlei stomme overheidsregeltjes in de weg. Zoals een maximum dat er aan lokale groene stroom aan het elektriciteitsnet geleverd mag worden.

Trouwens ook over die kleine jongens is wel wat te zeuren. Kippenstront opstoken bijvoorbeeld, is dat nu lokaal duurzaam? Want waar komen de mineralen uit die poep oorspronkelijk ook al weer helemaal vandaan? Ook de kippen hebben recht op een lokale kringloop. Dat wil dan wel zeggen dat als de tijd van de kip eenmaal gekomen is, alles zo efficiënt en lokaal mogelijk van dat beest aan te wenden. Dus inclusief wat wel ‘de minder courante delen’ worden genoemd. Zoals de levers, een exclusief hapje.