We hebben er een jaar op moeten wachten, maar daar is hij dan: de Green Deal. Stelt het wat voor? Nee, niks.
We hebben er een jaar op moeten wachten, maar daar is hij dan: de Green Deal. Of juister: de Green Deals, meervoud dus. Volgens neo-liberalen bestaat er immers niet zoiets als een samenleving en dus sluit dit kabinet 59 afzonderlijke ‘groene groei deals’ met individuele bedrijven en initiatieven.
Wat stellen deze deals concreet voor? Nou niks. “Bedrijven en burgers zorgen dat het project van de grond komt, de overheid ruimt de belemmeringen uit de weg. Dat is de deal”, aldus verantwoordelijk minister Verhagen. Dat is lekker makkelijk. Het gaat tenslotte om belemmeringen die de overheid zelf opwerpt.
Verplicht de overheid zich in deze deals ergens toe? Nauwelijks. Naast het wegnemen van belemmeringen, zal ze ‘partijen bij elkaar brengen’, ‘toegang tot kapitaal- en andere markten vergemakkelijken’, ‘informatievoorziening verbeteren’, zelf duurzaam inkopen en ‘groen’ meenemen in haar handelsmissies naar het buitenland. Kortom, taken die je van een beetje overheid altijd al zou mogen verwachten.
Stopt de overheid dan misschien veel geld in dit project? Nee natuurlijk, we moeten immers afkicken van het subsidie-infuus. Echt? Nou ja, de vervuilende zware industrie niet. Die houdt zich, volgens een recent rapport van de Algemene Rekenkamer, niet alleen al meer dan 10 jaar niet aan haar afspraken om haar energieverbruik terug te dringen, maar ontvangt jaarlijks ook nog eens 6 miljard euro (sic!) aan belastingvrijstelling op haar energieverbruik. Volgens het Plan bureau van de Leefomgeving zou het afschaffen van dit soort verkapte subsidies een zegen zijn voor de schatkist én het milieu. Dat is nog eens een ‘groene deal’. Maar van dit kabinet hebben deze energieslurpende subsidievreters niks te vrezen. Want groen is leuk, maar alleen als het de economische groei niet in de weg staat.
Des te opmerkelijker dat een aantal milieuorganisaties wel haar eer en goede naam aan deze Green Deal heeft verbonden. Naar eigen zeggen om de deals te verbreden, toetsen en aan te jagen. Niks mis mee, maar op deze wijze legitimeert ze wel deze groene gotspe. De Groene Zaak, een ondernemers vereniging die de belangen behartigt van een honderdtal duurzame bedrijven en initiatieven, past daar voor en heeft de deal niet ondertekend. Milieudefensie evenmin. Waarom niet? Omdat de tijd van ‘experimenten’ en ‘pilots’ nu wel voorbij is. Vijftien jaar geleden waren deze groene deals misschien een goed initiatief, nu is het tijd om door te pakken.
Voor een transitie naar een eerlijke en groene economie zijn structurele veranderingen en maatregelen nodig. Juist die ontbreken volledig. Want zoals Verhagen bij de presentatie al zei: “het moet wel leuk blijven”
Geef een reactie