Een andere kijk op de natuur

Lezen bij het licht van een plant, schrijven met inkt van uitlaatgassen, leer kweken uit gistcellen: wereldwijd denken ontwerpers na over nieuwe duurzame materialen en technieken. Gedreven door de noodzaak om beter met de aarde en haar natuurlijke grondstoffen om te springen, maar ook geïnspireerd door de schoonheid en inventiviteit van de natuur zelf. Sommige ontwerpen zijn direct praktisch toe te passen, zoals een watertoren die dauw en mist omzet in drinkwater. Andere zijn meer bedoeld om ons aan het denken te zetten, zoals het project van Thomas Twaites. Na een jaar voorbereiding lukte het hem om drie dagen als geit te leven.

In het Cube design museum in Kerkrade kun je je laten verrassen door 62 gekke, mooie, nuttige en slimme projecten van internationale ontwerpers. De expositie Nature werd ontwikkeld in samenwerking met het Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum in New York, en is tegelijkertijd in Kerkrade en New York te zien.

Leven als geit
Kun je ontsnappen aan je eigen mens-zijn? Thomas Thwaites leefde drie dagen als geit in de Zwitserse Alpen. Met een exoskelet dat zijn lichaam aanpaste aan dat van een viervoeter en een kunstmatige prothetische pens om gras te kunnen eten. Tot zijn eigen verrassing leerde hij als geit op een andere manier de natuur waar te nemen. Zo bleek de kleur – en de smaak – van het gras oneindig veel gevarieerder dan hij altijd had gedacht.

Drinkwater uit dauw en mist
Dauw, mist en regen zijn een prima bron voor drinkbaar water. Regen is nog wel op te vangen, maar hoe verzamel je dauw en mist? Hiervoor werd de Warka Water Tower ontwikkeld, gemaakt van een speciaal gaasweefsel waar het water zich in ophoopt. Beneden kan het water gewoon uit een kraan getapt worden. De toren is bedoeld voor gebruik in afgelegen gebieden met beperkte toegang tot drinkwater.

Pleisters met slakkenslijm
De Dusky Arion slak scheidt een kleverig slijm af dat twee tot vijf keer sterker is dan secondelijm. Onderzoekers van het Mooney Lab for Cell and Tissue Engineering hebben dit slijm weten na te bootsen. Ze gebruiken het voor flexibele en superhechtende verbanden om menselijk weefsel te helpen herstellen, zowel binnen als buiten het lichaam.

Inkt van uitlaatgassen
Auto’s stoten niet alleen CO2 uit, maar ook roet en fijnstofdeeltjes. Die kun je opvangen en hergebruiken, bedacht Graviky Labs-oprichter Anirudh Sharma. Hij ontwikkelde een waterbestendige inkt op basis van deze uitstoot. Het zet qua schonere lucht misschien niet echt zoden aan de dijk, maar maakt de uitstoot wel heel goed zichtbaar.

Leer van gistcellen
Zoa is leer waar geen dier aan te pas komt. Toch is het materiaal niet van echt te onderscheiden, ook biologisch gezien niet. Het leer wordt namelijk gemaakt van collageen, een eiwit dat ook in de huid van dieren en mensen voorkomt. Dit collageen ontstaat door gistcellen te laten fermenteren. Daarna kan er stof van worden gemaakt. Een mooi diervriendelijk alternatief dus.

Fineer zonder bijsmaak
Totomoxtle is de naam van dit kleurrijke fineer. Het betekent maïsschil, en daar is het materiaal dan ook van gemaakt. Ontwerper Fernando Laposse herintroduceert hiermee de inheemse maïs in Mexico, die er door de industriële landbouw steeds minder voorkomt. Door samen te werken met lokale boeren en de fineer ter plekke te laten produceren geeft hij meteen een boost aan de lokale economie.

Lichtgevende plant
Lezen bij het romantische schijnsel van een plant – het kan echt. Het Strano Lab van MIT ontwikkelde een procedure waardoor de stofwisseling van de plant licht genereert. Er komt wel een ingewikkeld chemisch proces bij kijken: de plant wordt geïnjecteerd met op elkaar inwerkende nanodeeltjes, zoals luciferine, luciferase en co-enzym Aom. Dat klinkt dan toch alweer een stuk minder romantisch.

Ademende gevels
Deze betonnen gevelpanelen zijn zo ontworpen dat er allerlei mossen, korstmossen en algen op kunnen groeien. Het ziet er niet alleen mooi uit, maar is ook nog goed voor de luchtkwaliteit in steden. De mossen en algen nemen namelijk CO2 op en absorberen luchtvervuiling.