Theater op de ecotour

Een geldsysteem gebaseerd op poep, een zweefmolen die verdacht veel lijkt op de lopende band van een slagerij, afgedankte voorwerpen die je in een andere context betoveren; welkom in de wereld van de verbeelding! De komende zomer is er weer overal te genieten van theater. Drie portretten van makers met een eigen kijk op dilemma's rond duurzaamheid. Dette Glashouwer zoekt een ruilmiddel dat geen afval met zich meebrengt, tgECHO onderzoekt de zonnige- en schaduwkanten van vlees en Prins te Paard wil dat mensen gewoon goed naar hun directe omgeving kijken en beseffen wat die allemaal te bieden heeft.

Dette Glashouwer

Dette Glashouwer
IsTheatermaker
Missie Zoektocht naar alternatief, duurzaam geldsysteem

Waarover gaat deze voorstelling?

“Over oplossingen in dit hele geldsysteem die de wereld ook duurzamer maken. Erg ambitieus, maar ik wil laten zien dat geld geen natuurverschijnsel is. Dat dit geldsysteem bedacht is en we het ook anders kunnen bedenken. En dat dit systeem consequenties heeft; omdat het gebaseerd is op schuld en rente, moet er groei zijn met als gevolg dat onze afvalberg groeit. Ik probeer oplossingen te verzamelen waarbij we met elkaar kunnen handelen, zonder al dat afval.”

Zoals in je vorige voorstelling, waarin je ontdekte dat in Kenia in belminuten wordt gehandeld?

“Ja, dat komt omdat er maar weinig banken zijn en er weinig geld in omloop is, maar er zijn veel mobieltjes en te weinig beltegoed. Toen bedacht Vodafone een systeem dat rijke Kenianen beltegoed kunnen overmaken naar armere. En omdat iedereen altijd beltegoed nodig heeft werd dat opeens ook overal als betaalmiddel geaccepteerd. Net als sigaretten in de oorlog of de gevangenis.”

Je kostuum in deze voorstelling heeft solarcellen. Waarom?

“Het roept de vraag op: hoe kan ik zelf energie opwekken? Pauline van Dongen heeft het ontworpen en hoopt hiermee ook de kledingafvalberg aan de kaak te stellen. Zo gooi je het minder snel weg. En MAPr heeft het kostuum voor de voorstelling gesponsord omdat ze het geweldig vinden dat ik via theater aan bewustwording doe.”

Je gaat je zweet recyclen?

“De vorige voorstelling eindigde met de gedachte: is er geen geldsysteem waardoor er geen stress meer is en we gezond gaan leven? Toen dacht ik aan poep. Te gebruiken voor bemesting, energieopwekking, medische behandelingen; een wereld van mogelijkheden. Dat idee zet het hele concept van geld – poep is eerlijk verdeeld en je blijft het bijdrukken – maar ook duurzaamheid op zijn kop. Van hieruit dacht ik: wat zou ik met mijn eigen zweet kunnen als ik het ga recyclen. Een lichtje laten branden? Ik weet nog niet waartoe deze zoektocht leidt. Het bedrijf wat me helpt om dit technisch te realiseren, Wetsus, doet het gratis omdat ze het een leuk idee vinden ”

Dit is je vierde voorstelling over geld. Speelde duurzaamheid altijd al een rol?

“Het fascineerde me vanaf het begin al dat er een aantal dreigingen voor de toekomst zijn die geen van allen door dit geldsysteem worden opgelost. Mensen worden steeds ouder en er komen er steeds meer mensen bij, we zitten met Peak Oil en schaarste op allerlei gebieden. Het is krankzinnig dat we nog steeds belasting betalen over arbeid in plaats van over grondstoffen. Onze maatschappij wil steeds meer produceren met minder mensen terwijl we juist steeds meer mensen hebben. Rijken worden rijker, armen armer, de middenklasse verdwijnt. Ik kwam mensen tegen die zeiden: ‘dat hoeft helemaal niet zo te zijn als we andere ideeën hebben over geld’. Dat fascineert me, en met mijn voorstelling wil ik mensen net zo versteld doen laten staan van geld als ik dat zelf doe. Duurzaamheid speelde dus zeker een rol.”

Je voorstellingen worden deels betaald door aandeelhouders. Is alles daarom zo lowtech en lowbudget?

“Die stijl komt voort uit pure armoe en toch door willen gaan. Het is heel boeiend dat dit avontuur na het wegvallen van de subsidie voor SuverNuver op mijn pad is gekomen, maar er hangt wel een valse romantiek om die DIY-instelling die me vaak wordt toegeschreven. Er moet absoluut geld zijn voor de kunsten.”