Is er iemand die blij wordt van de tweede golf thuiswerken? Ik niet, maar twee anderen hier in huis wel. Mijn katten.
Ze zijn de hele dag – de héle dag – niet meer van schoot of laptop weg te slaan. Ze zijn extra gelukkig nu hun baasjes zoveel thuis zijn: ze vinden het hier gewoon heel fijn, dat weet ik zeker (p. 22). Of ben ik nu geen haar beter dan de veehouder die in zijn overvolle stallen alleen tevreden knorrende varkens hoort?
Ondertussen vlieg ik zelf van ellende tegen de vier muren van mijn huiskamer op. Ik word redelijk gestoord van al dat binnenzitten, en van real life sociaal contact dat beperkt wordt tot mijn directe familieleden. Nou ja, en die katten dan. Ik zou er een klein fortuin voor overhebben om, net als afgelopen jaar, de nachttrein te pakken naar Barcelona. Ontbijt in Amsterdam, lunch in Brussel, avondeten in Parijs, en de volgende ochtend wakker worden achter een zonovergoten kopje koffie in Perpignan. Een paar uur later stond ik bovenop de Túro del Carmel, te genieten van het uitzicht over stad en Middellandse Zee.
Fantastische reis. Een treinkaartje kopen daarentegen was een kleine hel. Iets dat ik, tot mijn onuitsprekelijke frustratie, zelf niet voor elkaar kreeg. De dame van de treinreiswinkel was niet verbaasd. “Dat kan een particulier niet, nee. Ik boek mijn reserveringen in dertig verschillende systemen tegelijkertijd.” Het is maar een van de vele hindernissen die het reizen per (nacht)trein ontmoedigt. Treinen is natuurlijk veel te duur, tenminste, vergeleken met de onmogelijk goedkope budgetvluchten. En toch is de nachttrein weer in opmars (p. 24)!
En waarom die vliegtickets zo duur zijn, nu, dat weten we. Zij die veel energie verbruiken, hoeven daar juist weinig voor te betalen. En zij die veel vervuilen – verrassend veel overlap met de groep van daarnet – hoeven dat niet op te ruimen (p. 18). Het is al tientallen jaren hetzelfde liedje. Shell ruimt z’n troep in Nigeria en elders niet op en weigert z’n uitstoot in te perken. Volgens advocaat Roger Cox is er maar één weg vooruit: het recht (p. 14). In december wordt het spannend in de rechtszaal, voor heel veel mensen (p. 23, 29 & 42).
Je vuil opruimen en je rekening betalen, logisch toch? De schade die je toebrengt op z’n minst herstellen. Mijn kat slaat haar nagels in mijn been: ze wil geaaid. Nagels die regelmatig een vogeltje om zeep helpen (p. 44). Hoe zit het met de schade die mijn katten toebrengen aan de biodiversiteit? Help!
Ik pleit voor een BTS, een Biodiversity Trading Scheme. Voor het bezit van twee katten breng ik in: het onderhouden van een siertuin op een bijenpark, waar het een waar lustoord is voor allerhande soorten insecten – en voor alle vogels die daarvan leven.
Carolien Ceton
Willem zegt
Goed verhaal Carolien maar met je BTS kom je er niet. Leuk bedacht en vooral ook omdat je het doet voorkomen als een ruime een tegemoetkoming voor het hebben van de katten.
Helaas, dit werkt niet want het is een compensatievoorstel waarbij het verlies van biodiversiteit rondom jullie huis wel een feit is. De vogelstand is op die plek, mede vanwege jullie katten, achteruit gegaan. Minder biodiversiteit, minder interactie tussen inheemse diersoorten, minder interactie tussen oorspronkelijke dieren en planten rond jullie huis en in jullie straat. Compenseren met natuur en biodiversiteit gaat nooit op. Thuis ‘verschralen’ en elders biodiversiteit bevorderen betekent per saldo verlies van biodiversiteit. Mogelijk dat je siertuin ook bezocht wordt door rovende katten van de omwonenden aldaar. Bovendien is het verlies van biodiversiteit momenteel zo groot dat je bijdrage met werken in de siertuin beslist goed is maar de schade die je katten aanrichten mogelijk veel groter is dan jouw positieve bijdrage. In 2019 telde men in NL 2,9 miljoen katten. Daar mogen heel wat (katvrije) sier-, bijen- en vogel tui-
nen voor ingericht en onderhouden worden. Denk daar nog maar
eens over na.