De kracht van de vooruitgang; ga dáár maar eens over in gesprek.
“Wat maakt het uit”, zei hij.
We hadden het over de poolkap. Het totale volume aan zeeijs rond de Noordpool is de afgelopen dertig jaar met maar liefst 75 procent afgenomen.
Ik was geschokt.
“Moet je je eens voorstellen, wat dat betekent! Van zestienduizend kubieke kilometer ijs naar minder dan vierduizend. In een paar jaar.”
“Ja, ja”, zei hij verveeld.
Ik aarzelde of ik zou beginnen over het artikel dat deze zomer in het Amerikaanse blad Nature stond. Gerenommeerde ecologen waarschuwden dat ons een kantelpunt van grote ecologische verschuivingen te wachten staat. Met wereldwijde gevolgen voor onder meer de visserij, de landbouw en de beschikbaarheid van zuiver water.
Maar hij was me voor.
“Jullie natuurbeschermers”, zei hij, “voeren een verkeerde discussie.”
Hij vond het verspilde moeite dat wij steeds met nieuwe bewijzen komen dat het fout gaat.
“De meeste mensen hebben daar geen boodschap aan. Die geloven heus wel dat de afbraak van natuur tot problemen leidt. Maar ze vertrouwen er op dat we die altijd wel weer kunnen oplossen. Met onze innovatiekracht. De technical fix, zoals dat heet. De kracht van de vooruitgang; ga dáár maar eens over in gesprek.”
Hij was niet dronken – één, hooguit twee pilsjes – en niet dom. Een aardige man, ik ken hem al jaren.
“Natuur en techniek raken trouwens sowieso steeds meer met elkaar verstrengeld. De genetische structuur van bijna al ons eten is kunstmatig door elkaar gehusseld. En zelfs het weer en het klimaat worden door ons bepaald. Natuurvervaging, live with it, je kunt het toch niet stoppen.”
Ik werd er chagrijnig van.
“Zo’n wereld, waarin niets natuurlijk is … daar wil je toch niet in leven.”
“Waarom niet?”
Ik vroeg me af of hij me zat te stangen, maar hij was bloedserieus.
“Borstvergroting, een kunstheup en een bril”, zei hij. “Botox. Slaapmiddelen en antidepressiva. Als we er geen probleem mee hebben ons eigen lichaam kunstmatig op te knappen, waarom zou het leven buiten dan natuurlijk moeten zijn?”
Een aantal vrienden schoof aan.
“Hoezo borstvergroting?”, vroegen ze. “Wie? Vertel!”
“Mocht je willen”, zei hij. “Zoek dat zelf maar uit.”
Ik leunde achterover en dacht aan de toekomst.
Geen idee hoe die eruit zal zien.
Geef een reactie