Thomas van Slobbe

“Ik vind het – laat ik dat meteen maar zeggen – geen fijn boek. De gretigheid waarmee alles is opgeschreven staat me tegen.”

“En ik fiets hier zonder lamp en zonder wapen. Het boek zit achter in mijn fietstas. Het won de Jan Wolkers Prijs en dat lijkt me terecht.”

Voor zijn nieuwste thriller las schrijver thomas van Slobbe alles over geo-engineering, kunstmatige klimaatcorrectie. In het boek wordt het al snel een zaak van militair belang. En hij was benieuwd: hoe zit dat in het echt? Is het een optie voor beleidsmakers? Milieuclubs? Hij vroeg rond op de klimaattop in Bonn.

Thomas van Slobbe leest een roman over de Italiaanse alpen. “Paolo Cognetti schrijft met de rust van iemand die gewend is steile bergen te beklimmen.”

Thomas van Slobbe leest het nieuwste boek van Lieke Marsman en wordt geraakt. “Het is een raam dat open gaat; een raam dat open staat.”

Hoe moet je leven in een tijdperk waarin de mens een ongekende invloed op alles heeft? Thomas van Slobbe leest Dwalen In Het Antropoceen, het nieuwe boek van denker des vaderlands René ten Bos. ‘De beste manier om uit het bos te komen is allereerst te wennen aan het bos.’

Thomas van Slobbe leest een kinderboek: Borealis. Met een moderne Ark van Noach, en een hoofdpersoon die liever niet was ingestapt.

Rouwverwerking, de jacht, een havik en een gepijnigde vrouw. Dat alles komt samen in De H is van Havik van Helen MacDonald. Thomas van Slobbe werd gegrepen als een prooi.

Het is er koud, stil en vooral donker, heel donker. Thomas van Slobbe sliep op Rottumerplaat. Nouja, slapen kon je het niet noemen.

Recensie: Thomas van Slobbe leest Haaienkoorts, over de Groenlandse haai – een oerwezen dat op de bodem van de diepe Noorse fjorden zwemt.