Een biologische koeienvlaai is veel smakelijker dan de stront van een gangbare koe. Dat ontdekte een Zwiters-Wageningse onderzoeksmevrouw met de bijpassende voornaam Flavia. Na lezing van haar achternaam beland je overigens in de totaal andere sferen van de ontplofte kerncentrale in Japan: die luidt Geiger.
Dit terzijde, we blijven bij haar voornaam en dan vooral haar onderzoeksobject. Zelf heeft ze niks van de vlaaien gegeten, althans dat meldde het persbericht niet. Ze heeft geteld: in de koeienvlaai op een gangbaar bedrijf wonen gemiddeld 102 insecten en larven, in die op biologische bedrijven en begraasde natuurterreinen 156 respectievelijk 168. Dus vormt de biovlaai een veel smakelijkere dis voor weidevogels als grutto’s en kieviten. Een gruttojong schijnt dagelijks wel 8.000 insecten te vreten, dus het maakt nogal wat uit wat voor type vlaaien er liggen: bio-koeien zijn beter voor de weidevogels. Die kunnen wel wat extra’s gebruiken, want het gaat niet zo goed met ze. Dat bio-koeienvlaaien rijker zijn, komt waarschijnlijk doordat de schijtsters meer vezelrijk voer krijgen dan de gangbare koeien, die massaal aan de diarree zijn.
Enfin, staatssecretaris Bleker heeft in theorie gelijk als hij zegt dat ook de landbouw belangrijk is voor de natuur. Maar hij misbruikt het argument om het beetje natuurbeleid dat wat voorstelde, eens flink af te breken. Bovendien vertelt hij het cruciale deel van zijn argument er niet bij: het landbouwen kan weer natuurvriendelijk worden, mits het veel minder intensief gebeurd. Dus drastisch minder landbouwgif, geen monoculturen maar zoveel mogelijk verschillende gewassen en herinvoering van gemengde bedrijven: beesten én granen op één bedrijf, inclusief onkruidzaden op de akkers voor overwinterende vogels. Valt op te maken uit het promotieonderzoek van Flavia Geiger, uitgevoerd in samenwerking met tien Europese universiteiten.
Stront is gezond. Mits met mate en opgenomen in de kringloop waar koeien, planten, vogels en mensjes deel van uitmaken. Voor die laatste categorie maken we geen vlaaiflip, maar aardbeienkarnemilkshake, van de melk van onze natuurminnende bio-poepers.
Michiel Bussink verbouwt eten, geeft workshops over eten en schrijft over eten. Onder andere in zijn boeken Lekker landschap en Ik eet dus ik ben.
Geef een reactie