Toen ik ruim 25 jaar geleden vader werd, schreef ik niet veel later mijn eerste artikel voor dit blad, dat toen nog gewoon Milieudefensie heette. Is er een verband tussen beide heugelijke feiten in de geschiedenis?
Jazeker. Mijn vrouw had haar voltijdbaan na de bevalling weer opgepakt en ik wilde af en toe ook wel iets anders dan luiers wassen met het ecowasmiddel dat de poepvlekken nauwelijks deed verbleken. Laat ik maar stukjes gaan schrijven, dat kan mooi vanuit huis, tijdens de slaapjes van dochterlief.
Zo gezegd, zo gedaan en daar ben ik sindsdien niet meer mee opgehouden. Ook al zijn kind één, twee en drie inmiddels niet alleen de luiers, maar het hele ouderlijke nest ontgroeid. Tijd dus voor weemoed en
melancholisch terugblikken. Mijn eerste artikel in de Milieudefensie ging over de MeMobeweging. De wat?! Ome Michiel legt het de jonge lezertjes uit. Deze beweging voor Mens en Milieuvriendelijk ondernemen werkte aan een alternatief voor de ʻgrootschalige, op massaconsumptie gerichte wegwerpmaatschappijʻ, maar was toen wat in de vergetelheid geraakt. Dat kwam volgens de directeur van De Kleine Aarde, aanjager van de MeMobeweging, omdat kleinschaligheid achterhaald was geraakt: brood bakken kostte in de fabriek nu eenmaal minder energie dan in eigen oven.
Zelf brood bakken gaat over zoveel meer dan energetische efficiëntie
Nu, 25 jaar later, is het tijd voor een revival: ʻSmall is beautiful!ʻ Kijk alleen al naar de fikse toename van het aantal typisch kleinschalige MeMobedrijfjes als bierbrouwerijen, biologische bakkers, groentenfermenteerders. En dan zijn alle nummers van dat prachtige tijdschrift van De Kleine Aarde, vol heerlijke tips voor een zelfvoorzienend leven, onlangs ook nog eens gedigitaliseerd (zie dekleineaarde.nl). Zelf brood bakken doen we weer volop, want dat gaat over zoveel meer dan energetische efficiëntie. Met je eigen spierkracht, lokaal geteeld graan en de elementen — water, lucht, gist — een feestelijk brood bereiden, is niet in euroʻs of kilowatturen uit te drukken. We verspillen in ieder geval minder dan in de grootschalige industriële voedselvoorziening, alleen al omdat je met zelfgebakken brood liefdevol omspringt, als ware het je eigen kind.
Vruchtenbrood
- 125 gram rozijnen
- 125 gram gedroogde abrikozen
- 100 gram gemengde noten
- 300 gram bloem
- 200 gram volkorenmeel
- snuf kaneel
- stukje gember
- 2 theelepels zout
- zakje gedroogde gist
- 50 gram suiker
- 50 gram boter
- 2,5 deciliter melk
- 2 eieren
Week de rozijnen en in stukjes gesneden abrikozen zoʻn 20 minuten in warm water, laat ze uitlekken en dep ze droog. Meng de bloem en het meel met de zout, gist, suiker, kaneel en geraspte gember. Smelt de boter, voeg de melk toe en verwarm tot handwarmte. Maak een Week de rozijnen en in stukjes gesneden abrikozen zoʻn 20 minuten in warm water, laat ze uitlekken en dep ze droog. Meng de bloem en het meel met de zout, gist, suiker, kaneel en geraspte gember. Smelt de boter, voeg de melk toe en verwarm tot handwarmte. Maak een kuil in het meelmengsel, doe daar de losgeklopte eieren in (maar houdt daarvan een klein beetje achter) en het botermelkmengsel. Roer en kneed vervolgens zo’n 10 minuten. Meng daarna in porties de rozijnen, abrikozen en noten erdoor. Laat de deegbal afgedekt 1 uur rijzen op een warme plek. Druk hem plat op een bestoven ondergrond, rol op en laat met de naad naar beneden een uur narijzen. Bestrijk de bovenkant met de rest van het eigeel en bak in 3 kwartier gaar in een op 200 graden voorverwarmde oven.
Geef een reactie