Dierproeven op labradors, dát raakt mensen. Wel 127 duizend mensen ondertekenden de petitie die aan Universiteit Maastricht werd aangeboden door de Anti Dierproeven Coalitie. Daarin werd opgeroepen te stoppen met onderzoek, onder andere gefinancierd door de British Heart Foundation, waarvoor bij 39 labradors hartfalen wordt opgewekt, om betere therapie voor menselijk hartfalen te onderzoeken. Wij belden met Albert Scherpbier van de Universiteit Maastricht.
Hoe is het om deze petitie te ontvangen?
“Het is geen leuk gevoel, dat kan ik zeker zeggen. Het heeft ook een goede kant, het dwingt ons om beter uit te leggen wat we doen, en waarom. Als wetenschappers denken we daar niet zo aan.”
U heeft de proeven deels stilgezet, maar besloten niet te stoppen?
Toen we bedreigingen binnenkregen hebben we besloten ons terug te trekken uit het publieke debat en tijd te creëren om na te denken. Wij kiezen niet zomaar voor dierproeven, en zeker niet met honden. Dat doen we alleen als het niet anders kan.”
Geen van de labradors overleeft dit experiment, waarom krijgen ze geen tweede leven?
“In veel gevallen kan dat, maar in dit geval niet. Wij willen ook onderzoek doen aan het hartweefsel. Daarbij is de schade aan het dier zo groot dat het milder is het niet verder te laten leven.”
Tegenstanders zeggen dat dit onderzoek gedaan kan worden zonder dieren?
“Dat is op dit moment niet zo. Onze focus ligt op het gezond maken van mensen. Men wordt steeds ouder, krijgt vaker gebreken aan het hart, en als je daarvoor behandelingen wilt ontwikkelen moet je testen. Sommige van die onderzoeken kunnen alleen met dieren. De werking van pacemakers berust op de samenwerking van verschillende delen van het hart. Dat kun je niet in celkweek onderzoeken.”
Wat vindt u als mensen zeggen dat dierproeven zielig zijn en dat reden moet zijn om te stoppen?
“Er zijn mensen die zeggen dat je nooit dieren moet gebruiken. Ik begrijp waarom, en ik zie dat dat komt vanuit hun passie. Ja, dierproeven kunnen zeker zielig zijn. Als we met z’n allen geen dierproeven meer willen, dan moeten we de discussie daarover eens echt gaan voeren. En dan moeten we ook eerlijk praten over consequenties. We moeten realistisch zijn: als je geen dierproeven meer wilt, zullen we sommige onderzoeken niet meer kunnen doen, of die proeven direct op mensen moeten doen. En dankzij nieuwe ziektes en de vergrijzing is stilstand in medisch onderzoek achteruitgang.”
Jos Thomassen zegt
Een groot deel van het menselijke DNA is in kaart gebracht; -interacties tussen- organen kunnen op steeds natuurgetrouwere wijze worden nagebootst in modellen en zelfs voor een deel gekweekt uit menselijke stamcellen, van vele hartkwalen is de oorzaak bekend (levensstijl)…
Kan de samenleving niet beter inzetten op preventie van aandoeningen en modellering van het menselijk lichaam dan doormodderen met dierproeven ?
Want laten we eerlijk zijn; viviesectie is bijzonder onnauwkeurig en onvolledig. Anders was na ruim 2000 jaar dierproeven toch hopelijk wel duidelijk hoe menselijke en dierlijke lichamen functioneren -en van elkaar verschillen ?
Ik vind het volkomen logisch dat sommige mensen bedreigingen gaan uiten; zij lezen het nieuws over tientallen honden die gemarteld gaan worden (of konijnen, of apen enzovoort enzovoort) maar zij hebben ook gelezen over het falen van viviesectie en de mogelijke alternatieven.
Als je het bovenstaande dan koppelt aan berichten over -in dit geval farmaceutische- multinationals die over lijken gaan voor eigen financieel gewin en de vervlochtenheid van die industrie met de gezondheidzorg -en Universiteit Maastricht uiteraard ook- dan wordt het opofferen van 39 labradors wel een héél dubieuze zaak.
Of gaat meneer Scherpbier nu beweren dat het onderzoek puur wetenschappelijk en menslievend is en dat Universiteit Maastricht er geen financieel voordeel uit haalt ? Dat is misschien nog wel het meest kwalijke van deze hele zaak; de gezondheid van mensen en het misbruik van dieren, samen in dienst van het kapitaal. Droevig.