Het is al bijna geen nieuws meer; niemand kijkt er nog van op.
Maar goed, ik zeg het toch maar even, 2014 was het warmste jaar ooit. Dat wil zeggen: sinds men de temperatuur, zo’n 130 jaar geleden, systematisch heeft bijgehouden.
We zijn daar al aardig aan gewend. Negen van de tien warmste jaren waren na de millenniumwisseling.
Het stond in de krant, als één van de vele berichten van de dag en niemand lag er echt wakker van. Want we geloven het inmiddels wel. Het broeikaseffect. De klimaatverandering.
Zelfs de Republikeinen in Amerika, heb ik me laten vertellen, erkennen het probleem. In korte tijd is de scepsis omgeslagen in een wat vermoeide acceptatie.
In breder, historisch perspectief gezien is dat snel gebeurd. Na de ontkenning, de berusting. Een berichtje in de krant. Je leest het, haalt je schouders op en schenkt jezelf nog een kop koffie in.
Hoewel … een enkeling slaapt toch onrustig. En dan doel ik niet op de bewoners van de eilanden in de Stille Oceaan, bij wie het water inmiddels tot de lippen staat. Of de eco-vluchtelingen rond woestijngebieden, die murw geslagen door hongernood en strijd, wanhopig op zoek zijn naar een plek waar ze kunnen overleven.
Nee, gewoon hier, in Nederland – in Friesland, om precies te zijn – hebben boeren last van ergerlijke muizenissen. Voor hen komt de klimaatverandering plots heel dichtbij.
De warme, droge zomer en de daaropvolgende zachte winter heeft tot een heuse muizenplaag geleid. Miljoenen veldmuizen woelen onder de graszoden en vreten de weilanden kaal. Al meer dan 12 duizend hectare grasland is verwoest. De voorlopige schade wordt geraamd op 75 miljoen euro.
En dat had niemand zien aankomen.
Zo zullen we steeds vaker door effecten van de klimaatverandering worden verrast. Het zijn spannende tijden.
Wie weet wat 2015 ons brengt?
Recente reacties