Vier merels en een zwaluw

De merel zat op Eerste Kerstdag op haar nest in de winterse, wat kale bloembak aan de gevel van een woonhuis in Valkenswaard. Op de televisie, binnen, was te horen hoe de koningin haar kerstboodschap uitsprak.

“Bescherming van de vitaliteit, verscheidenheid en schoonheid van de aarde is een heilige opdracht,” zei de majesteit. Maar het raam was dicht en er reed net een brommer voorbij, dus de merel zal dat niet hebben gehoord.

“De aarde die het leven voedt maar niet voor zichzelf kan spreken, moet een stem krijgen. In alle kleine en grote beslissingen zal die moeten doorklinken.”

De merel zat er behaaglijk bij. Het was niet koud en er zaten nog volop regenwormen in de grond. Alleen vreemd dat ze nergens andere vogels zag nestelen.

Een kleine twintig uur later, op Tweede Kerstdag kropen haar vier jongen uit het ei. Wisten zij veel dat hun geboorte slecht getimed was? Alles leek normaal.

Tot de zevende dag, toen, enkele seconden na middernacht, de duisternis plots door tientallen vuurpijlen doorkliefd werd. De mereljongen kropen verschrikt tegen elkaar aan.

Een week later kwam de storm, dat ging nog wel en daar weer na – tegen de tijd dat kerst en de woorden van de koningin alweer waren vergeten – brak de vorst door. Exit mereljongen.

Dood.

Niet iets om sentimenteel over te doen. Jonge vogeltjes sterven wel vaker, door de kat van de buren, bijvoorbeeld, een hongerige ekster of een kwajongen die zijn handen niet thuis kon houden.

Alleen nog nooit in januari.

“Het zegt niks,” zullen de klimaatsceptici beweren. “Net zoals de vreemde opeenvolging van droogten en extreme regenval van de laatste tijd niets zeggen. Of de veel te vroeg in bloei staande hazelaars in het bos.”

“Het is geen bewijs, want statistisch kan er altijd wel iets gebeuren. Incidenten zijn niet relevant. Anekdotische bewijsvoering is onzin.”

“Kom maar terug als jaar in jaar uit de merels in december nestelen. En zelfs dan …. wees eerlijk, wat kan ons die vogeltjes nou schelen?”

“Wie begint er nu over een paar vogels in een plantenbak, terwijl de euro op springen staat en een recessie dreigt?”

Wetenschappelijk gezien hebben ze waarschijnlijk gelijk en dus sukkelen we met ons allen nog een tijdje door.

Eén vogel maakt nog geen klimaat-veranderd voorjaar.

Daar kan zelfs de zwaluw, die begin januari werd gesignaleerd, niets aan veranderen.

Het zegt niks.

Zolang de aarde het leven voedt, maar niet voor zichzelf kan spreken.