In januari kondigde McDonald’s aan in 2016 de overgang in te zetten naar duurzaam rundvlees; half maart publiceerde de Global Roundtable for Sustainable Beef (GRSB) een concept van haar ‘Principes en Criteria voor Mondiaal Duurzaam Rundvlees’. Daarop kwam veel kritiek: “te vaag en vrijblijvend”. Gert van der Bijl van Solidaridad, deelnemer aan deze Ronde Tafel, reageert.
Waarom bevatten de Principes en Criteria geen streefcijfers, blijft het auditsysteem vaag en wordt het antibioticagebruik nergens genoemd?
“Eén harde richtlijn voor alle betrokken productieregio’s is onwerkbaar; die zijn te verschillend. De Ronde Tafel certificeert niet, maar geeft een leidraad om regionaal uit te werken. Bovendien gaat het hier vooral om vlees uit Noord- en Zuid-Amerika, Canada en Australië, dat grotendeels naar Rusland, het Midden-Oosten en China gaat. Die markt vraagt niet om verantwoorde producten, certificeren van bedrijven is daarom nog geen optie en ook niet het doel van de Ronde Tafel. Het is een vrijwillige samenwerking, in een proces van onderaf.”
Zo’n Ronde Tafel zonder harde standaarden en sancties kan gaan fungeren als rookgordijn: bedrijven poetsen door deelname hun imago op zonder echt te veranderen.
“We maken kleine stappen. Veranderingen moeten ergens beginnen, in dit geval bij transparantie.”
Als je bedrijven geen wortel voorhoudt in de vorm van certificering waaraan ze kunnen verdienen, waarom zouden ze dan meedoen?
“Ik ben calvinistisch opgevoed, met de boodschap dat de mens geneigd is tot alle kwaad, maar ik denk toch dat de Ronde Tafel als platform, door initiatieven met elkaar te verbinden, impact kan hebben. Je lost er niet alle problemen mee op, je maakt wel een opening. Niets doen is geen optie.”
Maar misschien doet een Ronde Tafel met vage standaarden en controles wel meer kwaad dan goed, omdat consumenten de weg kwijtraken en bedrijven goede sier kunnen maken met niets. Kijk naar de Ronde Tafel voor Verantwoorde Soja: in 2011 ondertekenden een groot aantal partijen een intentieverklaring: 100 procent verantwoorde soja in 2015. Daarna kochten Nederlandse bedrijven beduidend minder dan was afgesproken.
“Ontbossing voor soja is in Brazilië wel afgenomen, door een complex van oorzaken: het sojamoratorium; omdat veeboeren door betere praktijken grasland overhouden voor sojateelt; omdat sommige banken geen soja financieren waarvoor is ontbost. Het is een lange weg. Wij proberen bedrijven te begeleiden van zwart naar wit en zijn niet bang voor het grijs daartussen.”
Recente reacties