De foodmovement is de nieuwe sociale beweging van onze tijd. Daarom maken we panna cotta met rode en zwarte bessen.
De revolutie is aan de gang. We gaan van een hiërarchische, centralistische op fossiele brandstoffen gestoelde samenleving, naar decentrale gemeenschappen van netwerken die energie, voedsel en zorg, zelf duurzaam regelen. Zegt professor ‘transitiekunde’ Jan Rotmans, en die kan het weten: begin jaren tachtig was hij een van de eersten die waarschuwden dat het mis ging met het klimaat. Toen werd hij niet serieus genomen, achteraf kreeg hij gelijk. Dus als Jan het zegt van die revolutie, zal het wel zo zijn.
En ja, het valt empirisch-wetenschappelijk te onderbouwen dat het bijvoorbeeld wemelt van de lokale en regionale voedselclubjes, -bedrijfjes, -groepjes. In de weer met aanleg van stadslandbouwplantages, het organiseren van boergondische maaltijden, workshops worsten draaien van bonte-bentheimer varkens uit de achtertuin, verrukkelijke voedselresten-verwerk-manifestaties, food-forest-experimenten, red-de-bij-acties, bier-van-spelt-brouwerijen en anti-Monsanto-demonstraties. Food is hot, cool, trendy, leading topic. Maar zou Jan geen last hebben van zijn groen geteinte whishful-bril als hij dat ‘revolutionair’ noemt?
Ik hou het er op dat de veranderprofessor gelijk heeft. De foodmovement is de nieuwe sociale beweging van onze tijd. Het gaat om allerlei mensen die op een uiteenlopende manieren bezig zijn met iets cruciaals: de zeggenschap over ons eten terugveroveren. Waardoor de voedselproductie weer verschuift richting het hart van de samenleving, eco-sociaal verbindend element tussen mensen, met de wereld. Een hoopvolle, krachtige, inspirerende beweging met heel veel energie. Wie doet er mee?
Recente reacties