Is een plofkip milieuvriendelijker dan een biokip? Volgens allerlei klimaattabelletjes wel, maar daar ligt een enorme denkfout aan ten grondslag. Zegt Michiel Bussink, die zelf vooral graag kaas eet – ook al niet heel milieuvriendelijk. Vandaar portobello’s.
Weinig vlees eten valt me niet zo zwaar. Veel meer moeite heb ik het kaas eten te minderen. Al zijn daar best goede redenen voor, zoals de klimaatbelasting. In tabelletjes met CO2-uitstoot per kilo product zie ik dat kaas bijvoorbeeld heftig klimaatonvriendelijk is, zelfs erger dan kippen- en varkensvlees. Oeps, dat is niet leuk. Best verwarrend ook. Dus beter een stukje varkensworst of kipfilet op de boterham, dan een plakje kaas, qua klimaat? Ja, volgens de klimaattabelletjes en -onderzoeken. Plofkippenvlees schijnt ook beter voor het milieu te zijn dan een biologische buitenscharrelkip. ‘Dus welk kippenvlees kies je als je voor het milieu bent?’, wordt er dan retorisch gevraagd door de kippenvleeslobby. En zelfs respectabele programmamakers als die van Yvette van Boven met haar fantastische kookprogramma stellen dat je met kippenvlees moet kíezen tussen milieu- en dierenwelzijn.
Volgens mij maken ze daarmee een denkfout. Als je een life cycle analysis loslaat op een kilo plofkip en een kilo kip met biologisch keurmerk, kan het best zijn dat klimaatbelasting van de tweede wat groter is. Bijvoorbeeld omdat die biologische kip langer heeft geleefd. Maar dan zien ze over het hoofd dat als de hele kippenhouderij biologisch wordt – wat zou moeten gebeuren – dat alleen mogelijk is als we in totaal veel minder kippen gaan houden. Want biologische kippen hebben een minimumscharreloppervlakte én de bioregels schrijven een maximum bedrijfsgrootte voor: er zit dus een ingebouwde rem op de omvang van die biologische veestapel. Nationaal invoeren van de biologische kippen- en trouwens ook varkens- en koeienhouderij, betekent een fors kleinere veestapel en dito klimaatimpact. Dát is niet meegeteld in de klimaattabelletjes.
Dus toch ook maar geen plofkippenvlees in plaats van kaas. Nog even afgezien van het feit dat dat plofkippenvlees treurig, smakeloos spul is. Daarom hier geen kip én geen kaas maar een behoorlijk geslaagd en smakelijk veganistisch gerecht.
– 8 portobello’s
– 150 gram boekweit
– plantaardige bouillon (zelfgemaakt, poeder of blokje)
– olijfolie
– 1 ui
– 2 tenen knoflook
– mespunt sambal
– 2 eetlepels tahin (sesampasta)
– citroensap
– gedroogde tijm
– handvol gedroogde tomaten (uit een pot of anders even weken)
– handvol pompoenpitten
Alle beelden (met uitzondering van het openingsbeeld): shutterstock
Kook de boekweit gaar in bouillon. Borstel de portobello’s schoon en snijd de steel eruit. Leg ze in een ovenschaal, besprenkel met olie en grill ze aan beide kanten 4 à 5 minuten. Fruit de ui met de sambal in olie. Bak even de gesnipperde knoflook mee, voeg de boekweit en tijm toe. Klop de tahin vloeibaar met wat citroensap en eventueel een scheutje heet water. Roer dat door het boekweitmengsel, breng op smaak met peper en zout. Rooster de pompoenpitten in een droge koekenpan. Snijd de gedroogde tomaten in stukjes. Verdeel het boekweitmengsel over de portobello’s en strooi daar de stukjes tomaat en pompoenpitten over.
Geef een reactie