Onkruid anders

Wilde bloemen en planten langs de weg: de één geniet ervan – goed voor de bijtjes immers – de ander is het een doorn in het oog. In ieder geval kampt onkruid met een imagoprobleem. Daar probeert Bennie Meek van Gewildgroei iets aan te doen. In zijn ogen groeit onkruid op plekken waar weinig wordt gelopen, met andere woorden: er ligt teveel bestrating. Als de plantjes dan toch verwijderd moeten worden, dan graag zo duurzaam mogelijk. Bastiaan Punt en zijn tweelingbroer Matthijs bestrijden onkruid met heet (oppervlakte)water en zetten daarbij, naast biomassa, hun snoeiafval in als brandstof. Maaike Pfann, tot slot, geeft als Mevrouw Onkruid workshops – en schrijft columns – waarin ze mensen enthousiast maakt over eten uit de natuur.

Onkruid anders: Maaike Pfann is Mevrouw Onkruid

Maaike Pfann, 48
Isyogadocent, tuinder, wildplukker
Missie workshops en columns als Mevrouw Onkruid

Hoe werd Maaike Pfann Mevrouw Onkruid?

“Toen ik een opleiding biologische landbouw combineerde met kruidengeneeskunde merkte ik dat de planten die ik op mijn stageadressen wegschoffelde, in de kruidengeneeskunde juist als medicijn werden gebruikt. Toen dacht ik: misschien kun je ook wel pesto of hartige taart van onkruid maken. Van anderen leerde ik van alles over eten uit de natuur, dat ben ik zelf verder gaan ontwikkelen.”

Wat wil Mevrouw Onkruid?

“Het idee is vaak: blijf van de natuur af, anders maak je haar kapot. Of: we moeten die arme natuur beschermen. Ik probeer te laten zien dat we juist ontzettend veel van de natuur kunnen leren, die is zo complex. Hopelijk groeit daardoor het respect en gaan mensen met de natuur samenwerken.”

Wat brengt dit je?

“Het leukste vind ik workshops met een groep mensen waarvan een paar denken: getsie, onkruid eten. Als ze gaan ruiken en de bijzondere smaken proeven en we het eten heel mooi presenteren met eetbare bloemen, verandert het langzaam in een feestje. Er gaat een wereld voor mensen open als ze zien dat het eten letterlijk voor hun voordeur groeit. Onkruid plukken geeft meer voldoening dan eten in de supermarkt kopen. Ik ben mede-oprichter van het wildplukgilde; we willen wildplukkers met elkaar in contact te brengen om van elkaar te kunnen leren en een professionaliseringsslag te maken. In landen waar door een crisis de supermarkten leeg zijn, blijkt kennis van eetbare planten echt broodnodig te zijn.”

Je doet ook aan ‘wild zaaien’?

“Zaden zijn mijn passie, overal waar ik kom neem ik ze mee, maar ik zaai ook in vergeten bermen, rommelige hoekjes in het park. Zo maak ik mijn omgeving steeds eetbaarder.”