De voedselbossenhype is nu doorgedrongen tot de officiële ambtelijke beleidscircussen, zo bleek onlangs bij de ondertekening van de Green Deal Voedselbossen. Michiel Bussink serveerde er voedselboshapjes, zoals deze paté.
Op een koude natte winterdag, zeven jaar geleden, stond ik gaten te graven aan de rand van Nederland. Daarin werden meidoorns, sleedoorns en peren geplant, maar ook Iberische honingbessen, vezelbananen, fladderiepen, zwarte walnoten en tweehonderd andere soorten bomen en struiken. Mijn kameraden Wouter en Pieter hadden ruim twee hectare voormalige maïsakker gekocht en gingen die omtoveren tot wat ze noemden een ‘voedselbos’. Extreem veel eetbare soorten bij elkaar zetten op zo’n manier, dat ze zich als een bos gedragen. Dus hoge bomen, kleine bomen, struiken, kruiden, bodembedekkers, klimplanten. Rare jongens die Wouter en Pieter.
Nu, zo’n zeven jaar later, is de plek niet alleen uitgegroeid tot een onvoorstelbare eetbare – hier en daar behoorlijke woeste – oase, mét wetenschappelijk vastgestelde hoge biodiversiteit. Niet alleen komt kok Emile er wekelijks ingrediënten oogsten voor zijn Nijmeegse restaurant. Niet alleen komen jaarlijks busladingen vol voedselbosgeïnteresseerden zich informeren over dit revolutionaire landbouwbedrijf, om er her en der navolging aan te geven. De voedselbossenhype is nu doorgedrongen tot de officiële ambtelijke beleidscircussen.
Dat bleek toen ze me onlangs vroegen voedselboshapjes te serveren ter viering van de ondertekening van de Green Deal Voedselbossen, in het Flevolandse provinciehuis. In die Deal werken drie ministeries, twee provincies, Staatsbosbeheer, twee waterschappen, de Wageningen Universiteit en een reeks voedselbosvoorlopers samen. De deal moet onder andere knelpunten in de wetgeving oplossen: is een voedselbos landbouw of natuur? De EU-satellieten, die voor alle landbouwpercelen kijken of er wel voedsel wordt verbouwd, zeggen ‘natuur’, dus dan heb je geen recht op landbouwsubsidie. Waardoor in de hele EU boeren massaal bomen van hun grond kappen. Om maar eens een idioot ‘knelpunt’ te noemen.
Maar wat schaft dat zoal, zo’n voedselbos? Dit waren mijn GreenDeal-voedselboshapjes: paté van tamme kastanjes en oesterzwammen met daarbij pruimenchutney; gepekelde en zoetzuur ingelegde groene walnoten; crème van mierikswortel met daarop gedroogde cranberry. Geserveerd op toastjes van tammekastanjemeel. Om eerlijk te zijn: om praktische redenen zag ik Nederland even als één groot voedselbos, want de tamme kastanjes waren geraapt uit een ‘echt’ bos, de pruimen en walnoten kwamen van bevriende boomeigenaren, de oesterzwammen van een kweker, de cranberries van Texel en de mierikswortel uit eigen tuin.
Recente reacties