Kool uit horizontale buitenbodem

In sommige ecologische kringen in de grote stad was er de afgelopen jaren enthousiasme voor vertical farming. Groenten kweken in gestapelde bakken in een fabriekshal, kantoor of flat. Het groene gehalte zou hem erin zitten dat je geen landbouwgrond nodig hebt, de consument dichtbij zit en je dankzij het gesloten circuit water, mest en andere grondstoffen efficiënt kunt inzetten.

Ik vond het meteen niks. Al die energie die het kost om dat water en de meststoffen omhoog te krijgen, de boerderijflat in. Al die ledlampjes die je moet aanschaffen en laten branden. Ventilatoren laten draaien. Het klinkt allemaal verre van efficiënt. Dat blijkt: het Vertical Farming Network sloeg onlangs alarm omdat de paar bedrijfjes die gestapelde groenten telen, dreigen te bezwijken onder de hoge energielasten. Ik zei het toch. En dan zegt mijn gezonde verstand ook nog dat die fabrieksgroenten minder gezond zijn. Ga maar na. Een koolplant of rode biet komt het meest tot zijn recht met zonlicht op zijn bast en wortelend in rijke, liefst biologisch gehouden bodem. Het bodemmicrobioom van miljarden schimmels en bacteriën maakt daarin allerlei voedingsstoffen beschikbaar voor de plant. Een waanzinnig complex proces dat je niet zo maar kunt imiteren in ommuurde bloembakken onder dak.

“Een kool of rode biet komt het meest tot zijn recht met zonlicht op zijn bast”

Ooit bleek uit onderzoek dat in groenten uit de industriële gif- en kunstmestlandbouw per kilo minder nutriënten zitten dan in biologisch geteelde groenten. Ik vermoed dat het nog erger is met groenten uit de verticale stadsboerderij. Terwijl we ook goed moeten zorgen voor ons eigen microbioom: de anderhalve kilo bacteriën in ons lichaam, met name de darmen, die voedingstoffen uit de door ons gegeten planten halen. Mits die voedingsstoffen in de planten zitten uiteraard. Doe mij maar kolen en bieten die in weer n wind zijn ontsproten aan een buitenmicrobioom, voordat ze langs mijn smaakpapillen hun weg vinden naar mijn innerlijke microbioom.

Geroosterde savooiekool met sesamzaad

• 1 kleine savooiekool
• glas rode wijn
• 2 deciliter (plantaardige) bouillon
• takje rozemarijn
• stukje verse gember
• handvol sesamzaadjes
• aardappelen
• olijfolie
• citroensap
• hummus
• peper en zout

Snijd de savooiekool in de lengte door, in vier kwarten. Rooster in een grote pan met wat olie de snijkanten van de kool bruin. Doe de in een pannetje warm gemaakte wijn en bouillon erbij, plus de rozemarijnnaaldjes en de geraspte gember. Stoof de kool in een kwartier zachtjes bijna gaar (in een gesloten pan), haal de kool voorzichtig uit de pan en houd warm. Kook de wijnbouillon in tot het stroperig begint te worden en vis de rozemarijnnaaldjes eruit. Rooster de sesamzaadjes in een droge koekenpan. Serveer de koolparten: giet de wijnbouillon erover, strooi de sesamzaadjes erover en wat gemalen peper. Serveer bijvoorbeeld met gekookte aardappeltjes met daarbij wat met olijfolie en citroensap losgeklopte hummus voor een volwaardige maaltijd.