Anoek Neele, medeoprichter van Het Klimaattheater, brengt met haar bedrijfsvoorstellingen gesprekken over klimaat op gang.
“De aanleiding voor onze klimaatvoorstelling is heel persoonlijk. Een paar jaar geleden zat ik op een punt waarop ik dacht: holy fuck, de wereld gaat eraan. De klimaatcrisis, de biodiversiteitscrisis: het werd me te veel. Ik ben toen even gestopt met mijn werk als teamcoach om me te bezinnen. Omdat ik altijd al theater maakte – eerst als amateur, later voor bedrijven – was het heel logisch dat er een voorstelling zou komen. Theater maken is voor mij een manier om met de werkelijkheid om te gaan.”
Gespreksstarter
“Ik merkte dat er bij bedrijven niet echt over het klimaat gesproken werd, daarom wilden we het juist daar onder de aandacht brengen. Onze interactieve voorstelling helpt het gesprek op de werkvloer op gang.
Ik heb Het Klimaattheater opgezet met twee acteurs, Woedy Jageneau en Felicia Koops. We combineren zwaardere scènes met lichte. In de scène ‘De jeugd heeft de toekomst’ laten we zien dat het nog maar de vraag is, van die toekomst. Dan zien we wel een traantje hier en daar. Daarna spelen we een lichtere scène – er mag ook gelachen worden. Bijvoorbeeld over eco-toiletpapier dat als schuurpapier voelt, of over de collega die, sinds de overstap op porseleinen kopjes, een stapel wegwerpbekertjes in zijn la had, omdat hij geen zin had om af te wassen.
We willen handelingsperspectief bieden: wat kun je zelf, wat kunnen we samen? Ook het vinden van gedeelde waarden werkt goed: iedereen wil graag een leefbare aarde, op wat voor partij ie ook stemt. We horen vaak terug dat mensen zich na afloop minder alleen voelen omdat ze horen dat collega’s er ook mee worstelen.”
De toekomst
“We werken op dit moment aan een nieuwe productie, samen met Studio Tegenwind en de Universiteit van Utrecht: De Rechtbank van de Toekomst. Daarin spreken een boom, een achterkleinkind en een gletsjer uit het jaar 2118 de mensen uit het heden aan op ecocide. De jury – het publiek – moet oordelen. Dat maakt de toekomst tastbaar en voelbaar. En dan ontstaat er ruimte om te praten: hoe vinden we elkaar? Hoe houden we hoop? Hoe gaan we over tot actie?”
Recente reacties