Wat kost een baby? Daar hebben we het niet graag over. Maar duurzame ontwikkeling, daar kunnen we prima over praten.
Als iemand die geen kinderen heeft, stuit ik soms op dingen die onverwacht taboe zijn. Ooit deelde ik een nieuwsbericht op Facebook over een Britse campagne voor gezond moederschap. Angstaanjagend bedoelde posters met portretten van grijsharige zwangere vrouwen moesten mensen aansporen jong kinderen te krijgen. Vrouwen deden dat niet, namelijk, want het was crisis. Waar ik me over verbaasde was de ongelukkige keuze van de marketeers. Om in Britse sferen te blijven: zo’n staaltje bodyshaming is not done. En, ja, ik vond bovendien dat mensen prima mochten besluiten dat hun economische situatie geen kind aankon.
Aan de reacties van vrienden merkte ik echter dat het niet zo netjes werd gevonden om op mijn koude manier over ouderschap te denken. Een kind krijg je omdat je ernaar verlangt, niet omdat je hebt uitgerekend dat je het wel kunt betalen de komende twintig jaar. Een beetje zoals we gewend zijn huwelijken te zien als een uitvloeisel van liefde, niet als een economische verbintenis. Ik had geen idee.
Denk je er ook zo over? Dan zal ik bij voorbaat excuses maken, want met ons coverartikel Kleine voetjes, grote voetafdruk doen we ongeveer hetzelfde: baby’s worden vanaf dag één gezien als potentiële consument en dat heeft flinke gevolgen voor het milieu. Meer nog, de gezondheid van pasgeborenen en de Aarde zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, hier en in arme landen.
‘Duurzame Ontwikkelingsdoelen zijn onderdeel van een wereldwijde ideeënstrijd tussen competitief handelsdenken en inclusief ontwikkelingsdenken.’ Deze zin komt niet uit ons coverartikel, maar uit ons stuk over de nieuwe Millenniumdoelen die in september gepresenteerd worden. Als je nu merkt dat je praten over duurzame ontwikkeling een stuk beter kunt verdragen dan praten over wat een baby kost, sta daar dan even bij stil. Babyvoeding is een persoonlijke én een politieke kwestie, net als het tegengaan van kindersterfte (een van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen) bestaat uit hele concrete dingen, zoals of en hoe je reclame maakt voor babymelkpoeder. Het zijn twee gezichten van dezelfde ideeënstrijd.
Vrees niet, voor mij betekent dat niet dat baby’s alleen maar cijfers zijn – geld, CO2-uitstoot, ecologische voetafdruk – maar juist andersom. Al die abstracte dingen die we noemen als we de wereld willen verbeteren, bestaan eigenlijk uit mensen. Volwassenen, kinderen, marketeers, politici, moeders en baby’s. En daarmee wordt iets simpels als houden van je kind veel groter en belangrijker dan je denkt.
Recente reacties