“Je snapt gewoon niet waarom we de wilskracht missen om klimaatverandering echt aan te pakken”
Ik heb jaren gewerkt aan een ecothriller over voedsel en klimaat.
Graan heet het boek, dat onder pseudoniem is uitgegeven. Het gaat over een mysterieus virus dat vrijkomt uit het smeltende permafrost van Siberië. Dit virus is duizenden jaren ingevroren geweest. Nu het weer actief wordt, hebben de moderne gewassen er geen antwoord op. Het logische gevolg? Honger!
Ik vertel dit, omdat ik in aanloop naar dat boek veel onderzoek gedaan heb naar mogelijke effecten van klimaatverandering op voedsel. Het risico op vrijkomende, oude virussen is reëel en inmiddels ook enkele keren echt voorgekomen, al is de voedselketen er nog niet door in gevaar gebracht.
Een ander, meer bekend effect van klimaatverandering is de verdroging en verwoestijning van grote gebieden waar vervolgens niets meer groeit. De logische gevolgen? Honger. Rellen. Vluchtelingen.
En dan heb je nog problemen in de voedselketen van onze oceanen, die voor veel mensen die voor hun overleven van visserij afhankelijk zijn tot een ware ramp kan uitlopen.
Zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen.
De toekomst laat zich moeilijk voorspellen en misschien valt het allemaal wel mee. Klimaatverandering gooit zoveel overhoop en gaat gepaard met zoveel onzekerheden, dat je nooit precies weet wat er gaat gebeuren. Misschien vinden we er wel wat op. Een slimme uitvinding; een briljant alternatief.
Misschien ook niet.
Ik ben van nature vrij positief en optimistisch ingesteld, maar moet bekennen dat ik er niet gerust op ben.
Vooral niet omdat de wetenschap regelmatig relaties blootlegt, waar ik nog helemaal niet aan gedacht had. Zo las ik in het wetenschapsblad Nature dat klimaatverandering de voedingswaarde verlaagt van onder meer tarwe en rijst. Toename van CO2 in onze atmosfeer leidt tot een afname van de hoeveelheid zink, ijzer en eiwitten in belangrijke voedingsgewassen. Dan dreigt versterking van de zogenaamde ‘verborgen honger’ die in veel landen al bestaat: een chronisch tekort aan vitaminen en mineralen, vaak met groeiachterstanden, bloedarmoede, moedersterfte en een achterblijvende fysieke en mentale ontwikkeling als gevolg.
Zo is er weer iets – steeds weer iets – waar ik geen weet van had. Een nieuw risico. Een nieuwe onzekerheid. Een nieuwe cluster van problemen aan de horizon.
Je snapt gewoon niet waarom we de wilskracht missen om klimaatverandering echt aan te pakken.
Geef een reactie