De laatste jaren is er sprake van een ware Wildpluk-revival. Duizenden mensen trekken de bossen in op zoek naar hazelnoten, beukennootjes en tamme kastanjes. En ook in stadsparken en plantsoenen in grote en middelgrote steden blijkt veel lekkers te groeien. Op zondag 7 september vond op de Nijmeegse heuvelrug de Nationale Wildpluk Conventie plaats. Down to Earth was erbij en plukte enthousiast mee.
“We staan hier in een saladebuffet”, zegt Michiel Bussink, verzamelmand in de ene en een stok in de andere hand, tegen een groep van zo’n vijftig enthousiaste wildplukkers. In het veld staan onder andere paardenbloem, weegbree, klaver en veldzuring. Allemaal goed te eten als salade volgens Bussink. “Wilde groenten zijn vaak wat bitterder dan gekweekte groenten; bij die laatsten is de bittere smaak eruit gekweekt omdat we daar niet zo van houden. Maar een oud spreekwoord luidt vast niet voor niets ‘bitter in de mond maakt het hart gezond’, het is gewoon een kwestie van wennen”, aldus Bussink .
Foodwalk
De groep loopt onder Bussinks leiding een ‘foodwalk’ van ongeveer een uur, waarin vele planten, bessen, noten en zaden nader bekeken, besproken en verzameld worden. Bussinks verhaal wordt aangevuld door deelnemers die er duidelijk vaker op uit gaan om in het wild een maaltje te verzamelen en ons van goede tips voorzien.
In Nederland is het plukken voor eigen gebruik toegestaan. Dus plukken wat je nodig hebt, niet meer, en nooit alles meenemen, altijd wat achter laten. “Zodat de muizen en de eekhoorns ook nog genoeg hazelnoten hebben”, legt Bussink uit.
Na de wandeling wacht ons een pan eekhoorntjesbroodsoep, vlierbloesem- en dennetopjeslimonade en stokbrood met goeie zelfgemaakte smeersels. Ook worden er ‘Groene Hollandse Nieuwe’ gehapt: smalle weegbreebladen gebakken in pannenkoekenbeslag. De aanwezige kinderen staan er voor in de rij.
Geboorte van een nieuwe beweging
Volgens Thomas van Slobbe van de stichting wAarde, samen met Landschapbeheer Nederland de organisator van de conventie, heeft de voedingsindustrie de discussie over voedsel lang gedomineerd. Met initiatieven vanuit de maatschappij wordt het eten weer van ons, in plaats van van anonieme geldverdieners, zegt hij.
“Dit is de geboorte van een nieuwe beweging. Tien jaar geleden kwam Stichting wAarde met het Smulbos. Dat werd belachelijk gemaakt. Nu zie je dat mensen hun eigen relatie met de natuur weer oppakken. De beweging wordt steeds groter; er zijn deze herfst duizenden wildplukkers aan de gang en er worden workshops georganiseerd en cursussen over wildplukken en het bereiden van het geplukte eten”, aldus Van Slobbe.
Het is een prachtige zonnige dag en de sfeer in de groep, die bestaat uit deelnemers van jong tot oud, mensen uit de buurt of het land en zelfs vanuit België, is goed en inspirerend. Aan verscheidene picknicktafels en op muurtjes zitten mensen te eten en overal zijn tips en weetjes te horen over het vinden, bereiden en bewaren van eten uit de natuur.
Workshops
Na de picknick verdeelt de groep zich over verschillende workshops. Een groep nieuw aangekomen deelnemers gaat het bos in voor een nieuwe ‘foodwalk’. Aan een van de picknicktafels wordt een salade van onder meer smalle weegbree, paardenbloem, zevenblad en hazelnoten en een kruidenboter van wildgeplukte kruiden bereid.
Over het terrein rond de picknickplaats zwermen wildplukkers uit. Blik naar beneden, zoekend, plukkend. “Is dit veldzuring?“, vraagt een man met een verzamelmand aan zijn arm aan Bussink. “Heb je het al geproefd?”, vraagt deze. “Het lijkt er wel op, maar smaakt het ook zo?” Dat blijkt zo te zijn.
Een andere groep maakt brandnetel- en zevenbladpesto, met en zonder kaas, maar allemaal met genoeg knoflook, en wisselt tips en trucs over het pesto maken uit. De zevenbladpesto komt als lekkerste uit de bus.
Gidsen
Ook voor de gevorderde wildplukker is er een workshop; voor wildpluk gidsen, cursus- en workshop leiders. Besproken wordt onder andere waar je als gids je grens trekt; pluk je paddenstoelen of neem je dat risico niet? Laat je een eetbare plant zien waarvan een giftige look-a-like bestaat? Waar mag je plukken en waar niet?
Michiel Bussink, schrijver van meerdere boeken over eten geeft vaker workshops wildplukken. Soms zijn er mensen mee voor wie het idee van eten uit de natuur helemaal nieuw is, vertelt hij. Ze staan erbij, knikken, lachen een beetje, maar wanneer je ze vraagt iets te proeven dan deinzen ze achteruit.” Terwijl iets met veel ingrediënten in een verpakking uit de supermarkt zonder meer opgegeten wordt.
Platform voor wildplukkers
“Deze eerste nationale wildpluk conventie hebben we open georganiseerd, zonder strak programma en met veel mogelijkheden voor eigen invulling, vertelt van Slobbe. “We willen de beweging die we hier geboren zien worden niet bepalen. We willen een open platform vormen, waarop we de beweging gaan zien groeien”, vervolgt hij. “Het leuke is dat je met dit soort initiatieven meer mensen bereikt dan alleen de natuur- en milieuachterban. Wij zien nieuwe Nederlanders voor wie wildplukken vaak veel normaler is, maar ook koks uit drie sterrenrestaurants.”
“Meestal is het geven van een workshop eenrichtingsverkeer: ik vertel wat ik weet en de groep luistert. Vandaag is het echt uitwisselen van informatie. Ik heb hier echt nieuwe dingen geleerd”, zegt Bussink.
De organisatie is erg tevreden en zegt te gaan nadenken over een volgende wildpluk conventie. “Die krijgt een georganiseerder karakter, met workshops voor plukkers met meer en minder ervaring”, aldus van Slobbe.
Tot die tijd kun je voor foodwalks en recepten terecht op www.foodwalks.nl.
Recente reacties