De een naar de andere toekomstcommissie voor de veehouderij passeert de revue, maar van hun adviezen komt niets terecht. Wat de milieubeweging moet doen: laten zien hoe het anders kan. “Ach, ach”, verzucht columnist Michiel Bussink, “wat heb je een mooie, vakmannen en -vrouwen in den lande die de prachtigste producten van het land leveren.” Zoals hamburgers. 
De Nederlandse koeien, kippen en varkens hebben alwéér een toekomstcommissie. Waarvan je bij voorbaat treurig wordt. Ofwel het wordt een weinig- tot nietszeggend advies waar dat clubje onder voorzitterschap van Ed Nijpels ‘rond de zomer’ mee komt op verzoek van landbouwstaatssecretaris Van Dam. Ofwel er komt een wel-wat-zeggend advies, waar niks mee gebeurt. Weten we van de toekomstcommissies die er afgelopen jaren aan vooraf gingen.
Macht
Zo hadden we de commissies Wijffels, de commissie Veerman, de commissie Alders en de commissie Van Doorn, allemaal over de veehouderij. Van Wijffels’ commissie uit 2001 sprong ons hartje op, herinner ik me nog: het moest radicaal anders, de intensieve veehouderij afgeschaft, dus een veel kleinere veestapel: ‘pluimvee moet kunnen scharrelen, varkens kunnen wroeten en koeien horen in de wei thuis.’ Dat was nog eens een advies. Waar niks van is terechtgekomen.
Waarom niet? Macht: de invloed en belangen van het agro-industriële complex (traditionele boerenorganisaties, Wageningen Universiteit, verwerkende industrie, Rabobank, supermarkten) is te groot. Om die te breken is een langdurige campagne van tien tot twintig jaar nodig vanuit een brede maatschappelijke coalitie.
Dus een schop onder de kont voor dieren-, milieu-, natuur-, consumenten- en kritische boerenclubs: stop met gepruts op jullie eilandjes en werk eendrachtig samen aan een dubbelstrategie.
A: stevige confrontatie à la Wakker Dier, maar dan op alle (samenhangende) immorele aspecten van de intensieve veehouderij en dan niet na een paar jaar ophouden.
B: laat zien dat het anders kan én gebeurt en versterk die grondgebonden stroming. Ach, ach, wat heb je een mooie, vakmannen en -vrouwen in den lande die de prachtigste producten van het land leveren. Lekker, met respect voor het beest, mens, natuur, landschap.
Marian zegt
Misschien dat verhaal er omheen weglaten en gewoon maar meteen reclame maken voor vlees eten? Krijgen we binnenkort in Down to Earth ook stukjes die een lans breken voor hybride SUVs of de voordelen van geo-engineering?
Michiel Bussink zegt
Reclame maken voor vlees eten? Dat kan, zie mijn artikel: https://downtoearthmagazine.nl/beetje-vlees-betere-wereld/
S.v.p. wel op de nuances in het verhaal letten. Strekking: veel minder vlees eten, maar dan wel (in veel opzichten) beter vlees.
Marian zegt
Pleiten voor minder maar beter vlees, prima, hoewel ook de biologische veehouderij inclusief transport en slacht niet bepaald ideaal en gelukkigmakend is, maar er een recept voor hamburgers (ons per persoon!) aan toevoegen, gaat wat ver. Lijkt op pleiten voor minder alcoholgebruik en tegelijk een goede wijnsuggestie doen.
Michiel Bussink zegt
Wonderlijk. Minder vlees eten, betekent af en toe wel vlees eten en daar horen dan toch ook het bereiden van gerechten en daarmee eveneens recepten bij? Zoals inderdaad een pleidooi voor verminderd alcoholgebruik niet hetzelfde is als een voor geheelonthouding en dus een wijnsuggestie voor die keren af en toe ook geen kwaad kan. Hier is er eentje, met een overigens fantastisch vegetarisch recept:
https://downtoearthmagazine.nl/lasagne-van-de-bio-snob/
jim zegt
Het moest er maar eens uit, ik erger mij rot aan die recepten van Dhr Bussink en het betweterige toontje waarop ze gebracht worden.
Laat ik nu zelf creatief koken geleerd te hebben juist door het feit dat ik al zo lang zonder vlees eet. Dus die receptjes van hem kunnen mij gestolen worden, ik heb dat niet nodig. Ik heb bovendien leren improviseren ook. Kijk die Bussink kan er niks aan doen, die is nu eenmaal zo, eet graag dieren en voelt zich heimelijk schuldig dus bedenkt hij er iets op maar waarom mij er mee lastig vallen en, erger, uitgerekend in dit blad van ’n milieuclub?
Dat Milieudefensie hem daarvoor een podium geeft is vreemder maar wellicht zitten daar ook aardig wat heimelijke vlees-verslaafden tussen, een andere reden kan ik er nauwelijks voor bedenken. Nu is het een illusie is om te denken dat iedereen vegetariër zou kunnen worden, daartoe zijn sommige mensen – wellicht is het iets genetisch – te zeer verslaafd aan de consumptie van dode dieren en bloed. Misschien zou Dick Schwaab iets kunnen vinden in de architectuur van de hersenen dat er op wijst. Is het nodig om te evolueren naar een vegetarisch dieet? De culinaire cultuur in India en Ethiopië bijvoorbeeld doen anders vermoeden.
Doorgaans beticht men vegetariers van fundamentalisme maar hier gaat het toch wel ongeveer net zo als met greenwashing; Michiel volhardt in zijn strijd op het recht dieren te eten en zoekt er argumenten bij waardoor minstens de helft van zijn recepten vlees bevatten of ‘stiekem’ met ’n truc (wanneer er staat dat je ook vegetarisch gehakt kunt gebruiken of groentebouillon in plaats van kippebouillon).
Wanneer je als milieuclub eigenlijk juist het vegetarisch alternatief zou moeten stimuleren en koesteren mag Michiel zijn frustratie over zijn ingeperkte verlangen op de lezer botvieren met ideologisch verantwoord vlees eten, laten we het HOLOL noemen. Maar waarom? Wat is de importantie?
Kijk George Monbiot doorbrak tenminste ooit nog een taboe met zijn roadkill gerechten maar wie zit er nu te wachten op stukjes van iemand die het niet kan laten en daarom wanhopig zijn ‘honger’ poogt te stillen met ideologisch verantwoorder vlees etc. Omdat hij klinkt alsof wij het vegetarisme tot taboe dienen te bestempelen? Dat klinkt pas fundamentalistish!
Zijn propaganda voor vlees in dit blad zegt waarschijnlijk echter nog meer over ’n redactie die zich eventueel schuldig voelt over haar heimelijke verlangens of hun boosheid er op beoordeelt te worden, die vleselijke lust.
Het blijft gewoon foute propaganda, ‘verneinung’, die niet thuis hoort in het blad. Ik heb geen boodschap aan zijn verlangen en de moeite die hij doet het te vergoeilijken, zijn frustratie. Zijn probleem is zijn verslaving. Noem het beest gewoon bij de naam en hou op met die flauwekul een serieus blad onwaardig. Plaats vegetarische recepten of plaats er helemaal geen, laat de exercities van Michiel Bussink zich tot zijn eigen website beperken denk ik bij mezelf, ik zit helemaal niet te wachten op recepten waar een luchtje aan zit. Belangrijker: wie wel?
India en Ethiopie of Eritrea en wat ze daar koken lijkt mij vele malen meer de ‘moeite’ waard er aandacht aan te besteden, hoe hebben ze daar van generatie op generatie deze vleesloze traditie vormgegeven en met welk fantastisch resultaat? Met de nadruk op moeite dus ook. De moeite die men zich er getroost er iets van te maken zonder vlees voornamelijk. Stop daar je energie eens in. Maar nee, zet mij gerust weg als fundamentalist en geef Michiel een hoekje waarin hij zich over zoveel onbegrip mag beklagen. Onbegrip over dat het zo verdomde moeilijk is te hunkeren naar vlees en van daaruit er lustig op los te prediken. De miskenning! Hou toch op zeg. Kan het een beetje minder?
“Lekker, met respect voor het beest, mens, natuur, landschap.”
Sorry, wat zeg je? Ah, lekker, zeker verkeerd verstaan.
Meat consumption per country 2015 FAO chart
(Overigens, en daar keek ik van op, kan een Luxemburger bijna voor een Astraliër doorgaan, huist de EU landbouwlobby er soms?)
Alle meningen hierboven zijn van mij, bij het vervaardigen ervan is geen bloed vergoten noch is er aan dieren leed toegebracht.
Redactie zegt
Wij hebben als redactie geen schuldgevoel, danwel heimelijke verlangens, maar maken ons wel schuldig aan het publiceren van verschillende visies op een probleem. In dit geval kan ik naast Michiel’s genoemde stuk ook ons artikel Vlees: de heilige koe in het klimaatdebat aanraden. Overigens is Down to Earth journalistiek onafhankelijk van Milieudefensie.
jim zegt
Wanneer propaganda voor vlees, in dit geval hamburgers en een recept daarvoor, in jullie optiek een ‘visie’ op een ‘probleem’ behelst in jullie ondoorgrondelijke logica dan zullen jullie vast ook deze onbegrijpelijke campagne als visie aanmerken het is vandaag nationale Burgerdag bij deze 21 visies daarop: National Burger Day: 21 of the best burgers – candied bacon, duck, Japanese chicken and ice cream patties. Je kunt ten slotte niet breed genoeg geïnformeerd zijn.
Rabobank: After a Decade of Decline, Americans Are Eating More Meat Again. Wij, hier, zijn anders, en anders opgevoed…
jim zegt
Hoe lang hebben jullie nodig om te modereren voordat een reaktie door jullie politie virusvrij is verklaard? Of is het wat anders?
Het is niet eens een ‘open’ vraag meer wanneer jullie antwoorden uitsluiten, in de veronderstelling dat jullie bij uitstek de wijsheid in pacht hebben, toch? Een beetje zelfrelativering over jullie polietaak zou misschien… of vergis ik mij? dan ben ik ook iets wijzer. Ik geef cursussen Edward Bernays btw.
jim zegt
Goh, geplaatst… plotseling zomaar…
jim zegt
via chartsbin.com
Oh well… alsof het niet genoeg is staat er ergens ook nog eentje met de voorspelde exponentiële groei die er aan komt tot 2024. Wie echter om zich heen kijkt en gewoon oplet ziet de tendenzen overal om zich heen. Zelfs de salade is in enkele luttele jaren door de slager gekaapt en het befaamde broodje gezond van weleer is in vrijwel alle gevallen inmiddels met vleeswaar uitgerust. De hoogste tijd om vlees consumeren te propageren dus, en daarnaast vleeseters, zoals Bussink, als slachtoffers aan te merken.
Tijd voor een reclaim volgens mij. Reclame voor vlees eten maken doe je maar ergens anders. Stimuleer het broodnodige vegetarisch alternatief! Al was het alleen al omdat wilde dieren uitsterven hun habitat verdwijnt omdat wij onze gedomesticeerde dieren zo lekker vinden en omdat onze huisdieren moeten eten. Net zomin als laboratoriumvlees geen reëel alternatief is geldt voor veel zogenaamd verantwoord vlees dat het op grote schaal produceren ervan, met de geschapen behoefte, uiteindelijk toch voor enorme problemen zal zorgen. Hoe minder hoe beter gaat dan dus ook op voor Michiel z’n brouwsels, op papier danwel in de keuken.