Het westerse consumptiepatroon is niet alleen destructief voor het milieu, maar zorgt ook voor heel wat sociale onrust, in het Westen zelf maar vooral ook daarbuiten. De Atlas of Environmental Justice, een initiatief van een door de EU gesteund project van 23 universiteiten en ngo’s uit achttien verschillende landen (“EJOLT”), brengt deze socio-ecologische conflicten in kaart.
Industriële boomplantages, uraniummijnen, infrastructuurwerken, stuwdammen, stortplaatsen of afvalverbrandingsinstallaties – de Atlas of Environmental Justice documenteert ongeveer duizend milieuconflicten in een groot deel van de wereld. Je kan informatie opzoeken per land, per bedrijf, per grondstof, per industrietak of per thema. Voor elk conflict krijg je ook uitgebreide informatie over de wetgeving, de actoren, de gevoerde acties, en de status van het project.
De meeste conflicten staan op naam van de mijnbouw. Voor de productie van onze consumptiegoederen zijn nu eenmaal grondstoffen nodig. Maar behalve de “usual suspects”, zoals bijvoorbeeld ook de olie- en gaswinning, veroorzaken ook zogenaamd duurzame alternatieven (windmolenparken, energiegewassen, palmolieplantages of waterkrachtcentrales) veel onvrede. Veel van deze projecten worden bekostigd door rijke landen ter compensatie van beperkte milieu-inspanningen binnen de eigen landsgrenzen.
De interactieve atlas is nog in ontwikkeling. Niet elk conflict is even gedetailleerd beschreven. Rusland en China zijn nog volledig ongedocumenteerd, terwijl daar ongetwijfeld veel te rapporteren valt. Ook Nederland is niet vertegenwoordigd. Nochtans zijn ook hier ecologische conflicten aan de gang, bijvoorbeeld in verband met aardgas en schaliegas. In Nederland is het protest relatief goed georganiseerd. Eerder werd de opslag van CO2 na verzet door gemeenten en omwonenden afgevoerd. Ook windturbines krijgen te maken met georganiseerd protest.
Op wereldvlak is het succes van acties beperkter. De armen hebben meestal geen toegang tot een goed functionerend rechtssysteem. Er is dikwijls sprake van intimidatie en geweld, die in veel gevallen onbestraft blijven. In 80 procent van de gedocumenteerde conflicten zijn doden gevallen. Toch worden er wel degelijk positieve resultaten geboekt. EJOLT stelt dat 17 procent van de gedocumenteerde zaken op een succes is uitgedraaid. Dat impliceert niet altijd dat een project werd tegengehouden, maar wel dat de actievoerders in ieder geval iets uit de brand hebben kunnen slepen.
Door zoveel informatie samen te brengen, maakt de atlas van milieuconflicten het voor actievoerders in elk geval een stuk makkelijker om krachten te bundelen en van elkaar te leren.
Geef een reactie