Een hogesnelheidslijn zoals de Fyra en de Thalys bouwen kost veel geld, en die investering moet renderen. Dat rendement kan blijkbaar alleen maar worden gegarandeerd als de reiziger wordt gedwongen om het nieuwe product te gebruiken.
In 1927 werd de eerste rechtstreekse treinverbinding ingesteld tussen Parijs en Amsterdam: de Étoile du Nord. De trein deed ongeveer acht uur over het traject. In de daarop volgende decennia werd de lijn gemoderniseerd en de reisduur ingekort. In 1971 duurde de rit van Parijs naar Amsterdam nog vijf uur, begin jaren negentig deed de EuroCity er vier uur en twintig minuten over.
Sinds 1996 werd een nieuwe route in gebruik genomen, waarover een hogesnelheidstrein rijdt: de Thalys. Die legt het traject af in drie uur en twintig minuten. De relatief beperkte tijdwinst die de Thalys tegenover zijn voorganger oplevert, wordt duur betaald. De ticketprijs van de EuroCity werd berekend volgens het kilometertarief en was onafhankelijk van het tijdstip van de boeking. Omgerekend naar de huidige tarieven zou een enkele rit met de EuroCity nu 66 euro kosten.
De ticketprijs van de Thalys wordt bepaald door de markt en het tijdstip van de boeking. Wie de dag zelf besluit te vertrekken, betaalt 206 euro, drie keer meer dan voorheen. Wie langer op voorhand boekt, en niet gebonden is aan een specifiek vertrekuur, kan lagere prijzen bekomen, tot 44 euro. Maar zelfs wie weken op voorhand boekt, botst nog regelmatig op een prijs van 119 of 129 euro. Dat is dubbel zo duur als de EuroCity, terwijl de Thalys slechts een kwart sneller is.
Als de EuroCity tussen Parijs en Amsterdam nog steeds zou rijden, dan zou de Thalys wellicht een commerciële flop zijn geworden. Dat is uiteraard de reden waarom de EuroCity werd opgedoekt toen de Thalys werd ingevoerd — net zoals de InterCity tussen Brussel en Amsterdam werd uitgeschakeld met de komst van de Nederlandse Fyra. Een hogesnelheidslijn bouwen kost veel geld, en die investering moet renderen. Dat rendement kan blijkbaar alleen maar worden gegarandeerd als de reiziger wordt gedwongen om het nieuwe product te gebruiken.
Er bestaan nog steeds goedkopere alternatieve routes om van Parijs naar Amsterdam te sporen. Maar je bent wel acht tot negen uur onderweg en je moet vier tot negen keer overstappen. De rit kost dus evenveel tijd als in 1927, maar toen kon je tenminste gedurende de hele reis op dezelfde trein blijven zitten. Vooruitgang is een rekbaar begrip.
Recente reacties