Zalig zwetend de zomer door

Een beter milieu: waar begin je? Bij de grote vervuilers, natuurlijk. Maar je kunt ook zelf aan de bak! Bijvoorbeeld door zelf je hoogsteigen deo te fabriceren. Doe-het-groener Hilde Wijnen probeert verschillende recepten uit en doet in geuren en kleuren verslag.

De gemiddeld mens produceert tussen de 100 milliliter en 8 liter zweet per dag. In een steeds warmer wordende wereld wordt dat natuurlijk niet minder en het gebruik van deodorant zal dus waarschijnlijk eerder toe- dan afnemen.

Is dat erg? Ja en nee. Er zijn schadelijker dingen in het leven dan proberen okselfris te blijven. Maar lieverdjes zijn al die rollers en bussen ook weer niet. Zo gebruiken gangbare deodorantmerken meestal oplosmiddelen en bevatten spuitbussen ook nog eens drijfgassen. Die twee bestanddelen zorgen voor smogvorming: 5 tot 10 procent van smog wordt veroorzaakt door verzorgingsproducten! Ook is de kans groot dat in een doorsnee deodorant micro­plastics en nanodeeltjes zitten. De gevolgen voor mens en milieu van al die minuscule snippertjes plastic en microscopisch kleine chemische stofjes zijn nog niet allemaal even goed onderzocht, maar de berichten zijn niet bepaald geruststellend. Komt bij dat lege deo’s bijdragen aan de immer groeiende afvalberg én, last but zeker not least: de meeste deo’s werken voor geen meter. Kortom, redenen te over voor een nieuwe manier van okselgeurbestrijding!

Zweet stinkt niet

Een klein kijkje online leert dat er honderden recepten bestaan om je deo zelf te maken. Ik kies de makkelijkste. Ten slotte is het leven al ingewikkeld genoeg. Bijna alle recepten die ik tegenkom, bevatten baking soda (ook wel zuiveringszout of natriumbicarbonaat). Het spul schijnt bacteriedodende kwaliteiten te hebben en die zijn essentieel als je een welriekende levensstijl voor ogen hebt. Het is namelijk niet je zweet dat stinkt, zo lees ik in de tientallen artikelen die er aan dit onderwerp gewijd zijn, maar de reactie met bacteriën die het geheel een kwalijk luchtje geven.

Het recept dat ik uitkies bevat – behalve baking soda – maizena en kokosolie. Als ik wil dat mijn aanstaande deo een fijn geurtje afgeeft, kan ik er bovendien wat essentiële olie in doen, zo lees ik. Vier ingrediënten maar! Wat een verschil met de 25 waaruit de meeste deo’s in de schappen van de supermarkt bestaan! De bestanddelen die ik nodig heb, staan allemaal in mijn keukenkast. Ik kan meteen aan de slag.

Schepijs-deo

Eerst kies ik welke verhoudingen ik ga gebruiken. De recepten verschillen nogal. Maar na er een paar bestudeerd te hebben, ga ik voor twee eetlepels baking soda, twee eetlepels maizena en drie eetlepels kokosolie. Ik smelt de olie op een zacht vuurtje. Als het vet doorzichtig is, gooi ik er de baking soda en de maizena bij. Even roeren en wanneer alles opgelost is, giet ik het goedje over in een glazen potje. Twee druppeltjes lavendelolie erbij, nog een keertje voorzichtig schudden en klaar. De hele operatie heeft misschien 5 minuten geduurd. Eenmaal afgekoeld is de deo vrij hard. Het heeft niet dezelfde consistentie als een crème of een zalf, maar is meer als schepijs dat net uit de vriezer is. Het kost een beetje moeite om een kleine hoeveelheid uit de pot te halen. Wel wordt het snel zachter in mijn handen, dus smeren gaat goed. Als allebei mijn armholtes voorzien zijn van een dun laagje begin ik, nog enigszins sceptisch, aan mijn dag. Aan het eind ervan is van mijn aarzeling niks meer te bekennen. Wat een wonderspul! Ik ruik van de ochtend tot de avond fris. En de volgende dagen blijft dit zo. Ik kan rennen, zenuwachtig zijn en het warm hebben zonder vrijkomende geurtjes, olé! Ik ben om en wil niets anders meer!

Maar na een paar weken krijg ik een rode vlek onder mijn oksel. Wat is dat? Weer ga ik online op zoek. Ik lees dat baking soda de huid kan irriteren. Sommige mensen krijgen zelfs bultjes of wondjes. Ik besluit iets minder baking soda in mijn deo te doen. Dat helpt, de vlek verdwijnt. Ook vind ik twee deo-recepten zonder zuiveringszout die me aanspreken, wederom vanwege de eenvoud. De een is een mix van alcohol, gekookt water en essentiële olie. De ander bestaat uit gekookt water en citroensap. Ik maak beide mengsels en spray de een op mijn ene oksel en de ander op mijn andere. Eens kijken of ik er de dag mee doorkom. Verrassend genoeg doorstaat het tweede mengsel de test het best. De armholte met citroen ruikt na een tuiniersessie en een verjaardagsfeest nergens naar, terwijl die met alcohol een lichte geur vrijgeeft. Hoewel deze deo het op een zwoele zomerse dag echt aflegt tegen de baking soda, mag de citroenspray blijven. Experimenten geslaagd!

Doe het lekker zelf – en nu jij!

1 Kijk in je kast of je maizena (arrowroot werkt ook), baking soda en kokosolie (ook wel kokosvet) in huis hebt. Nee? Ren dan naar de dichtstbijzijnde winkel en koop wat je nog mist. Helaas is kokosolie niet het meest duurzame product dat er bestaat. Let op dat je in ieder geval een biologische variant koopt en gebruik niet te veel. Essentiële olie is niet essentieel (maar ruikt wel lekker).

2 Zet een pannetje op een laag vuur, doe er twee lepels kokosolie in en wacht tot het gesmolten is. Roer er dan de andere ingrediënten door en giet het in een glazen potje, het liefst een ondiepe variant met een brede opening.

3 Wacht tot het geheel gestold is, haal een klein beetje uit het potje, laat het zacht worden tussen je vingers en smeer het onder je oksels.

4 Doe je ding en zweet er gerust bij. Stinken is passé!

5 Let op of je oksels tot de gevoelige soort behoren. Dat merk je pas na een tijdje. Zo ja, stap over op andere opties. Probeer bijvoorbeeld de citroenspray! Of vervang de baking soda door diatomeeënaarde (ook wel celiet) of witte klei. Dat schijnt ook te werken. Probeer het lekker zelf. Hoe leuk is dat!