Wasdrogen voor gevorderden

Een beter milieu: waar begin je? Bij de grote vervuilers, natuurlijk. Maar je kunt ook zelf aan de bak! Door je droger de deur uit te doen en een droogrek te gebruiken bijvoorbeeld. Of nog beter: knutsel er zelf een! Doe-het-groener Hilde Wijnen gaat aan de slag.

Ik heb maar één keer in een huis meteen droger gewoond. Handig hoor, ik geef het onmiddellijk toe. Don­ zige handdoeken en instant droge kleding, wat is beter dan dat? Nou, tóch een waslijn, want er gaat niets boven de geur van knisperfrisse, aan de lucht gedroogde lakens. Bovendien is de was ophangen de meest meditatieve huishoudelijke klus die er is en bespaar je met een drogerloos huishouden ook nog eens bakken met energie en ruimte.

Weg met die was

Nu is dat laatste ook wel een puntje bij het ouwe trouwe wasrek. Ons onderkomen is niet al te groot, dus onze was hangt meestal, weer of geen weer, buiten. Op de enige plek waar de regen er niet bij kan: het balkon. Aan de deur van de balkonkast om precies te zijn. Een prima systeem, behalve dat het wasrek voor de keukendeur hangt die niet alleen toegang geeft tot het balkon, maar ook tot de tuin een verdieping lager. Zo moeten we ons steeds een weg banen dwars door de was heen.

Niet mijn tweede natuur

Dus! Tijd voor een nieuw systeem: een takeldroogrek. Je bevestigt het geheel aan het plafond, hangt de was eraan, en hijst het de lucht in. Wat rest is een zee van ruimte. Dat wil ik! Bij zulke plannen is internet mijn vriend, dus ik google erop los en zie dat er genoeg kant-en-klare oplossingen te koop zijn. Voor een paar honderd euro ben ik in het bezit van een gedegen houten plafonddroogrek. Hmm, dat moet toch goedkoper kunnen! Ja hoor, verder speuren leert dat tal van creatievelingen mij voor zijn gegaan. Gelukkig, want klussen is niet mijn tweede natuur. Ik kan alle hulp gebruiken.

Aan de knutsel

Een houten frame en een waslijn, dat is het minste wat je nodig hebt als je aan de knutsel gaat, zo lees ik. Mij lijkt het lastig een draad zo strak te trekken dat die stevig blijft zitten, dus ik kies voor een ontwerp met houten spijlen. Op naar de houthandel! Ik reken uit dat ik twee houten latten nodig heb van ongeveer 1,5 meter, twee van een 0,5 meter, en dan nog een stuk of 15 stokken. Hoe ik de gaten moet boren, bedenk ik later wel.

Eenmaal in de winkel word ik met mijn neus op de feiten gedrukt: hout is verschrikkelijk duur. Dat wist ik wel, maar ik schrik er toch van en ren weer naar buiten. Wat als ik al dat kostbare hout nou verpruts? Klussen gaat nooit zonder problemen, weet ik uit de weinige ervaring die ik heb. Ik ga naar huis en zoek verder naar een veiliger oplossing. Wat blijkt: iemand in de buurt biedt op Marktplaats een gratis tweedehands plafonddroogrek aan. Het universum is met mij! Ik haal het rekje op, maar het ding is zo aftands dat mijn enthousiasme wegsmelt als sneeuw voor de zon. Hier kan ik niks mee.

Upcyclen maar!

Gelukkig vind ik precies op dat moment, wederom online, het perfecte upcycle-project: iemand tovert een oud ledikant om tot droogrek. Dat kan ik ook. Ik ga Marktplaats weer op en vind een gratis exemplaar op (bak)fietsaf­stand. Nadat ik naar het verkeerde adres ben gefietst en met volle bakfiets een opgebroken straat heb doorgeploegd, blijkt de bodem van het ledikant een ideaal droogrek. De buurvrouw heeft inmiddels van mijn project gehoord en wil ook meedoen. Zij gaat de zijkanten gebruiken voor haar eigen trappenhuis­ variant. Ondertussen krijg ik tips van takeldroogrekken in de vorm van een heuse fotoreportage. Daar zie ik hoe ik mijn knutselproject zo moet bevestigen dat het daadwerkelijk blijft hangen.

Missende kikker

Terug in de bouwmarkt koop ik touw, katrollen, oogbouten en schroef­ ogen. Thuis bevestig ik de bouten in de bestaande gaten van de ledikantbodem. Daarna stap ik mijn keukentrapje op en draai, onder aanmoediging van de buurvrouw, op het puntje van mijn tenen balancerend de eerste schroef met katrol vast in de balk van mijn balkon. Ik kan er net bij, maar bij de laatste schroef heb een oudgediende in de wereld van de ik echt een langere trap nodig, omdat ik anders zeker 3 meter lager in de tuin beland. Ik leen er een van een andere buur. Een goede trap doet wonderen, zo blijkt, en het bevestigen van de vierde katrol is een makkie. Ik knoop het touw vast aan het rek (dankjewel YouTube), haal de touwen door de katrollen, boor vier schroefogen in de muur om de touwen doorheen te leiden en maak weer een knoop. Het rek hangt!

Ondertussen heb ik een wasje gedraaid voor een try-out. Dat gaat gesmeerd zeg! Alleen krijg ik het ding, eenmaal vol, bijna niet omhoog. Het is zwaar, het touw is nogal glad, maar vooral: hoe zet ik het vast? Ik kan niet tegelijkertijd het gewicht omhoog houden én knopen. Een nauwkeurige blik op de fotoreportage biedt soelaas: ik mis een kikker – een soort haak waaraan je het touw makkelijk kunt vastzetten. Aha! Nog een keertje naar de bouwmarkt, gaatje boren en het is gepiept. Met kikker hangt mijn gloedjenieuwe droogrek zo strak als een pas gestreken lakentje.

Doe het lekker zelf – en nu jij!

1 Maak een frame of zoek een bestaand exemplaar, zoals de bodem van een ledikant.

2 Koop de juiste bevestigingsmaterialen en kijk goed naar wat je nodig hebt, zodat je niet drie keer naar de bouwmarkt hoeft. Als iemand je een fotoreportage stuurt, bestudeer die dan ook zorgvuldig.

3 Maak goede knopen, of leer dat, en gebruik een veilige trap.

4 Laat je helpen door je buren, vrienden of familie. Gezellig én leerzaam (tip van de buurvrouw: gebruik een vork als hefboom om schroefogen vast te zetten).

5 Bevestig het droogrek, hang in alle – meditatieve – rust je was op, takel het geheel omhoog en bewonder je werk!