Tot voor kort bestond er geen Nederlandse biologische honing. Maar Michiel Bussink heeft gifvrije lichtpuntjes gevonden en geeft een recept voor iets dat in én na december uitstekend smaakt.
Alles hangt met alles samen. Dat is fijn, zeker met kerstmis enzo, als we vrede willen met de hele wereld. Maar behalve vrede, innerlijk dan wel uiterlijk, kan het besef dat alles met alles samenhangt ook verontrusten, zeker op het niveau van ons eigen hachje. Giftige stofjes bijvoorbeeld, zijn overal, ook voor wie honderd procent biologisch eet en drinkt. Is het niet via fijnstof, restjes in het drinkwater, de dioxine in de grond waar de vrije uitloopkippen scharrelen, dan wel via het gruis van de gemalen autobanden op het kunstgrasvoetbalveld. Het is niet anders, vandaag tenminste: wie weet dat onze achterkleinkinderen de boel een beetje op orde hebben weten te krijgen. Voorlopig moeten we het doen met een van vergif vergeven Nederland.
Precies de reden ook dat er geen biologische Nederlandse honing bestond: alle biologische honing in de Nederlandse winkels komt uit het buitenland. Want bijtjes houden zich op hun zoektocht naar nectar niet aan de grenzen van het kadaster. Dus een biologische appelboer mag de honing uit de bijenkasten in zijn boomgaard níet als biologisch verkopen. Want die bijtjes van hem vliegen gemiddeld in een straal van 1,5 kilometer rond de huiskorf en dus ook naar de buren die hun grond en gewassen met gifcocktails behandelen. Niet zo gek dus dat de wettelijke Europese regels voor officieel biologische honing zeggen dat ‘de bijenkasten zo moeten worden geplaatst dat de bronnen van nectar en stuifmeel binnen een straal van 3 km van de locatie van de bijenkasten hoofdzakelijk bestaan uit biologische gewassen en/of spontane vegetatie…’
Vrijwel onmogelijk in Nederland, tenzij de honingbijen midden in natuurgebieden hun boodschappen doen. En dat doen ze van bijvoorbeeld imker Elmar Mook (imkerij De Oase). Hij is een van de eersten én weinigen die officieel biologische (dus mét keurmerk) Nederlandse honing op de markt brengt, gewonnen door zijn bijtjes in onder andere natuurgebied De Weerribben. Met vooral ‘spontane vegetatie’, oftewel, wilde planten dus. Zonder resten bestrijdingsmiddelen, blijkt ook uit laboratoriumonderzoek dat Mook liet doen. Gifvrije lichtpuntjes! We hoeven toch niet helemaal op onze achterkleinkinderen te wachten.
We bakken kruidige honing-decemberkoek, die ook lang ná december nog uitstekend smaakt.
Recente reacties