Iedere Down to Earth recenseert Wendy Koops een groene film. Dit keer: de Peruaans/Nederlandse animatiefilm Ainbo, heldin van de Amazone, die bewijst dat een kinderfilm over illegale houtkap heus geen slecht idee is.
De eerder in dit blad beschreven Braziliaanse telenovela Aruanas (zie Down to Earth #57) bewees al dat amusement gek genoeg prima samengaat met de zware problematiek rond de Amazone. Thema’s als illegale boomkap, open mijnbouw, vervuiling en verdreven inheemse gemeenschappen worden in deze serie (nu te bekijken op Ziggo) moeiteloos verweven met overspel, verraad, corruptie en intriges. De Peruaans/Nederlandse animatiefilm Ainbo, heldin van de Amazone laat zien dat je zelfs een meeslepende kinderfilm (vanaf 6 jaar) over de bedreigde Amazone kunt maken.
In dit magisch-realistische verhaal wordt het paradijselijke dorpje Candamo bedreigd door een vloek: de Yacuruna. Veel dorpelingen zijn ziek of gaan dood en er spoelen steeds vaker dode vissen aan. Alleen het jonge meisje Ainbo kan de vloek opheffen. Daarvoor moet ze een lange reis maken en gevaarlijke opdrachten voltooien. Een bekend, maar doeltreffend recept voor een avonturenfilm, dat diepte krijgt door de verhalen die de Peruaanse filmmaker Jose Zelada als kind van zijn moeder over de Amazone hoorde. Zo is de mythische reuzenschildpad Motelo Mama in de film te zien, die de Amazone beschermt door de jungle op haar rug te nemen en deze te verstoppen voor plunderaars. Net als de wat onhandige Amazone-gidsen die aanvankelijk alleen door Ainbo worden waargenomen. De machtige bomen zijn bezield en geven Ainbo kracht. Zonder dat ze het weet, blijkt haar overleden moeder al die tijd over haar te hebben gewaakt.
De Amazone als magische, betekenisvolle plek blijkt een prachtig decor. Af en toe schieten bijzondere dieren voorbij. Mooi is dat het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de bewoners van de Amazone. Ze maken onderdeel uit van de natuur om hen heen en hun lot is met dat van de natuur verweven: als het water en hun omgeving vervuild is, worden ze ziek en hebben ze te weinig te eten. Herkenbare menselijke gevoelens en zwaktes als jaloezie, wantrouwen, onzekerheid en onbeantwoorde liefde spelen een rol. De herkenbare problemen van Ainbo en de leden van haar stam maken het verhaal universeel.
Pas tijdens haar tocht ontdekt Ainbo waarom de bodem af en toe zo trilt. De jungle houdt ineens op en ze kijkt recht in een open mijn. Beneden doen grommende machines hun verwoestende werk. Het kwaad wordt verpersoonlijkt door de baas, een witte man die is bezeten door de Yacuruna-vloek. Geholpen door de geest van haar moeder, haar beste vriendin en haar aartsvijand moet Ainbo proberen de witte man te stoppen, voor het dorp ten prooi valt aan zijn goudkoorts.
Geef een reactie