Dat we met Pasen eieren eten, doen we uit eerbied voor het ei. Dacht Michiel Bussink: het ei als symbool van nieuw leven. Sinds hij kippen heeft, denkt hij daar heel anders over.
Die van mij stoppen met leggen als het in de herfst lang donker blijft. Als het ergste winterduister geweken is, beginnen ze er geleidelijk weer mee en zo rond Pasen zijn ze flink op stoom. Na een tijd zonder te hebben gezeten, heb je dan dus ineens een boel eieren. Dat roept een trotse, bijna kinderlijke blijdschap op over de rijkdom van dat doosje vol met eigen eieren: bruin, wit, groot en klein. De aandrang om dat te willen vieren kan ik me best voorstellen. En vooruit dan, en passant daarvoor ook iets goddelijks te willen bedanken, in de gedaante van een Griekse Orpheus, Germaanse lentegodin Odara of langharige voormalige gekruisigde. Wie of hoe we bedanken, maakt niet zoveel uit. Het gaat om de eerbied voor de giften van de schepping.
Die eerbied is ons vreemd, heden ten dage. Want er is altijd overal zat van alles. Van spotgoedkope eieren, tot telefoons, kippenbouten, vliegtickets, Action-prullaria, bankstellen of benzine.
iPhone kapot? Een nieuwe is zo gekocht. Tank leeg? Gooi hem maar weer vol. Toe aan een nieuw kleurtje? Hups bankstel naar de stort. Zin in zon en zuidelijk strand? We zitten er in een muisklik. Er is meer dan genoeg, we kunnen het allemaal betalen. Een overvloed die achteloos maakt en verspilling in de hand werkt.
Wat te doen? Dat is een heel verhaal. Om te beginnen maar eens eieren eten, met Pasen. Uit respect voor de grootsheid van die kleine dingen. Die ons leven geven, en vruchtbaarheid.
Pavlova met rabarber
Pavlova, te eten als gebak of toetje, is een mooie bestemming voor overgebleven eiwitten.
• 6 eiwitten
• 350 gram suiker 4 deciliter slagroom
• 3 eetlepels maizena
• snuf zout
• 1 biologische sinaasappel
• stukje gember
• 700 gram rabarber
• 2,5 deciliter slagroom
Geef een antwoord