Rafael Gonzales, Tufawon, 31 jaar
Indianenstam: Dakota
December 2016 besloot rapper Rafael Gonzales zich permanent te vestigen in het Oceti Sakowin protestkamp. In de vier maanden daarvoor reisde hij meerdere keren vanuit zijn woonplaats Minneapolis naar het kamp om steeds voor een aantal dagen te demonstreren. “Het voelde als een roeping. Niet in de laatste plaats om iets terug te doen voor Moeder Aarde die ons alles geeft wat we nodig hebben om te kunnen leven. Maar ook om op te komen voor het recht van de nog altijd onderdrukte indianen, en voor de jongeren die de toekomst hebben.” Want jongeren helpen wil hij het liefst.
Hiphop
Voor rapper en producer Rafael Gonzales, bekend onder de artiestennaam Tufawon, is hiphop een middel om jongeren te helpen hun frustraties geweldloos te uiten. Hij geeft ontspoorde jongeren weer een doel in het leven. Toch onderbrak hij zijn carrière voor de strijd tegen de Dakota Access Pipeline.
Toen de regering Obama in december een beslissing over de aanleg uitstelde en het overgrote deel van de actievoerders het kamp verliet, bleef Gonzales achter. “Ik zag deze uitspraak niet als een overwinning. Het was geen verbod, alleen maar een uitstel.” In het kamp wisselde hij allerhande praktische werkzaamheden af met demonstraties aan de frontlinie. Daar werd hij regelmatig geconfronteerd met politiegeweld. In januari werd hij door de politie met een bean bag, een zakje met loden kogeltjes, in zijn bovenbeen geschoten. Terwijl hij al op de grond lag, werd hij met rubberen kogels beschoten, in datzelfde been. “Strompelend door de sneeuw wist ik een medische post te bereiken. Ik had veel pijn en het was verschrikkelijk koud. Maar ik werd pas echt emotioneel toen ik hoorde hoe de politie maar bleef schieten. Toen drong het tot me door dat andere actievoerders net zo’n pijn zouden voelen als ik.” Het onderbreken van zijn carrière was een klein offer wat hem betreft. “Iedereen in het protestkamp zette zijn dagelijkse leven on hold om te vechten voor iets groters. Huwelijken zijn kapot gegaan, sommigen verloren hun baan. Vooral toen er regelmatig sneeuwstormen waren, was het echt afzien. Maar je vecht voor iets waardevols. Je vecht voor volgende generaties die schoon water en schone lucht nodig hebben om te kunnen overleven. Dat maakt het het allemaal waard.”
Recente reacties