Green Evelien over offline geluk

Hoe is het om zo veel mogelijk offline te zijn? Green Evelien haalt er een heleboel rust en geluk uit, en gaat er even echt voor zitten als ze online gaat. “Het is immers mijn tijd!”

Wij hebben geen tv of stereo. Ook geen smartphone, tablet of wifi. Geen draagbare telefoon, maar nog een ouderwets model met een snoer. En de modem staat enkel aan als wij zelf willen bellen of internetten. Een hoop zaken die we dus allemaal niet hebben. Maar wat we wél hebben is rust!

Ik vind het heerlijk om zo veel mogelijk offline te leven. Ik wil niet continu multitasken, maar aandacht hebben voor hetgeen waar ik mee bezig ben. Dus niet terwijl ik met de kindjes speel, aan het koken ben of in de moestuin werk, ondertussen reageren op apps, mails, tweets, facebookberichten, chats, smsjes en telefoontjes.

Als anderen ons willen bereiken dan kunnen ze een mailtje sturen of de voicemail inspreken. Ik zet de modem aan op het moment dat ik er tijd en aandacht aan wil besteden. Het is immers mijn tijd! Op deze manier hebben we een veel betere tijd- en werk-efficiëntie en dus minder stress.

Het voordeel van een telefoon met een vast snoer is dat als ik bel, ik niet tegelijkertijd nog van alles aan het doen ben. Ik moet er echt letterlijk voor gaan zitten.

En zonder tv, stereo en smartphone kan ik genieten van de stilte. Nou ja, met drie kinderen en mijn vriend die altijd bezig is, is het niet bepaald stil in huis. Maar in ieder geval wel stiller dan als er ook nog een tv of stereo aan zou staan en een mobiele telefoon die rinkelt en piept.

Voor mijn website maak ik wel gebruik van sociale media. Maar ik wil niet ieder leeg momentje op mijn smartphone mijn timeline checken. Dat doe ik eens per dag op mijn computer, zo kader ik het in.

Want ik vind het zalig om lege momentjes gewoon leeg te laten zijn, zoals op de wc, in de trein, genietend in de zon. Lekker voor me uit staren. We hebben juist lege tijd nodig om te ontspannen!

Ik vraag mezelf ook vaak af waarom er zoveel gebeld, ge-appt en gedeeld moet worden? Het lijkt wel of het niet telt als het niet gedeeld wordt? Waarom kunnen we niet meer gewoon zélf genieten van het moment?

Onze kindjes zitten niet achter de tv of spelen niet met de tablet, ze bouwen een hut in de sloot en klimmen in bomen. Vol enthousiasme helpen ze in de moestuin. Ze zijn dol op verkleden en lezen graag een boekje. Zij kunnen zichzelf vermaken in plaats van ge-entertaind te worden door een apparaat. Misschien kunnen wij volwassenen een voorbeeld nemen aan hun offline geluk?