Column Mounir Samuel: Hier moeten we het over hebben

Dit is mijn eerste column. Natuurlijk schrijf ik dan graag iets aardigs. Een reisanekdote. Een leuk verhaal. Een mooie overpeinzing die tot nadenken stemt. Ik had het graag gedaan, maar kan het niet. Mag het ook niet van mezelf. Niet zolang de doodse stilte in dit land aanhoudt, de halsstarrige weigering om de feiten te benoemen en ons eindelijk werkelijk uit te spreken. Ze verwondt, die stilte. Ik kan er niet van slapen. Ik hoop dat u na het lezen van deze column ook een nachtje overslaat. We moeten het namelijk ergens over hebben, hoe moeilijk de meesten van ons dat ook vinden: Gaza.

Niet alleen vindt daar – en ja, het moet gezegd – een genocide plaats die rechtstreeks op onze telefoons gelivestreamd wordt, maar ook een catastrofale milieuramp.

Tijdens de Klimaatmars in november bleek maar weer eens hoe velen ervan overtuigd zijn dat datgene daar niets met het klimaat te maken heeft. Opmerkelijk. In onze buurlanden speelt de klimaatbeweging een actieve rol in de protesten. Met recht. Zelden werd duidelijker hoe desastreus de wapenindustrie is, hoe dodelijk het moderne defensieapparaat voor mens, dier en de aarde zelf.

Nooit eerder werden er zulke hevige (cluster)bommen gebruikt. En dat in een gebied ter grootte van 1,6 keer Amsterdam. Binnen één maand kreeg Gaza 25 duizend ton explosieven te verduren, wat volgens de Euro-Med Human Rights Monitor gelijk staat aan twee nucleaire bommen. 100 dagen later is de smalle strook een veelvoud aan explosiekracht verder. Wat overblijft is één giftige puinhoop. Van asbest, gesmolten koelkasten, lekkende batterijen en accu’s, tot eindeloze stapels ontbonden lichamen, de schadelijke effecten van illegaal door Israël ingezet witte fosfor en honderden zo niet duizenden onontplofte bommen.

Zelden werd duidelijker hoe desastreus de wapenindustrie is

Gaza had onder normale omstandigheden al nauwelijks tot geen afvalverwerkingscapaciteit. Samen met de spaarzame zonnepanelen en andere duurzame energieprojecten, is deze nu volstrekt vernietigd. Internationale water- en milieuspecialisten vertelden op 14 december aan Al-Jazeera dat alleen het herstel van de totaal verwoeste waterleidingen al zo’n 5 tot 10 jaar zal duren. Daar komt bij dat het Israëlische leger de meeste tunnels van Hamas met vervuild (zee)water heeft gevuld. Samen met het openbarsten van de riolen en het verontreinigde afval- en regenwater, is het grondwater extreem vergiftigd. De Gazanen waren de afgelopen jaren al aangewezen op vervuild drinkwater. Nu zie ik in tal van filmpjes kleine kinderen met open mond regenwater opvangen of erger nog: dorstig naar de zee rennen. We kunnen slechts gissen naar wat daar aan drek stroomt.

Het vereist de totale “evacuatie” (beter gezegd de onvrijwillige maar ondertussen haast onvermijdelijke deportatie) van de bevolking, de meest vernuftige technologie en veel vrij landoppervlak voor afvalscheiding en -verwerking om het gebied ooit weer schoon te krijgen. Feitelijk is er maar één land in deze regio en situatie dat dit kan: Israël. Deze milieuramp is dan ook geen onfortuinlijke nevenschade, maar een strategische én politieke keuze. Alles wijst erop dat de regering Netanyahu het gebied juist zo volstrekt onleefbaar wil maken om het te kunnen annexeren.

Het geweld beperkt zich echter niet tot deze strook verschroeide aarde. Op 9 januari publiceerde The Guardian de eerste resultaten van Britse en Amerikaanse wetenschappers die de dramatische klimaatdefecten van Israëls lucht- en grondoffensief onderzochten. Ik citeer: “Volgens de studie, die gebaseerd is op slechts een handvol koolstofintensieve activiteiten en daarom waarschijnlijk een aanzienlijke onderschatting is, waren de klimaatkosten van de eerste 60 dagen van Israëls militaire reactie gelijk aan het verbranden van minstens 150 duizend ton steenkool.” Of in exacte cijfers: 281 duizend ton CO2. Equivalent aan de uitstoot van “meer dan twintig van de meest klimaatgevoelige landen ter wereld”. Samen met de Palestijnen betalen zij de eerste en de hoogste prijs voor de klimaatramp die zich in hoog tempo aan de continu oplichtende hemel boven Gaza aftekent. Met dank aan Nederland dat materieel blijft leveren voor die allesvernietigende bommenwerpers.