De bedrijfswereld en de politiek gelooft volop in “duurzame” technologie, want die levert werkgelegenheid en extra productie en consumptie op. Je kan dan concluderen dat de milieubeweging haar agenda heeft gerealiseerd. Maar je kan met evenveel recht beweren dat ze onschadelijk is gemaakt.
Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw vond er een aantal opmerkelijke veranderingen plaats in het denken en doen van “de” milieubeweging. Eén van de opvallendste trends is het groeiende geloof in technologische oplossingen. Tijdens de jaren zeventig verkondigden milieubeschermers nog dat we onze levensstijl zouden moeten aanpassen. De nadruk lag tenminste gedeeltelijk op oplossingen aan de vraagzijde: minder consumeren, minder energie verbruiken, anders gaan leven. Vandaag is die boodschap zelden nog te horen.
Het idee is nu dat een moderne, westerse levensstijl wel degelijk duurzaam kan zijn. De aandacht is vrijwel volledig verschoven naar de aanbodzijde. Het energieverbruik en de consumptie worden niet meer in vraag gesteld, het gaat er nu om dat energieverbruik en die consumptie zo milieuvriendelijk mogelijk te maken. Dat komt neer op het inzetten van “duurzame” technologie: zonnepanelen, windturbines, spaarlampen, led-lampen, warmtepompen, biobrandstoffen, elektrische auto’s, hogesnelheidstreinen, enzovoort.
De milieubeweging is haast collectief blind voor de perverse effecten van deze energie-efficiënte apparatuur: ze leidt niet zelden tot meer in plaats van minder energieverbruik omdat ze nieuwe toepassingen met zich meebrengt. Dat die duurzame spitstechnologie vaak toxisch is bij productie of als afvalproduct, en dat er voor de fabricage ook veel energie en zeldzame metalen vereist zijn, wordt over het hoofd gezien. En als het problematische karakter van een “duurzame” technologie dan uiteindelijk toch wordt erkend, zoals in het geval van biobrandstoffen, dan wordt er vervolgens gerekend op een toekomstige verbetering van de technologie, in dit geval de “tweede generatie” biobrandstoffen. Waarvan niemand vooralsnog weet of die er ooit zal komen.
Maar liever rekenen milieubeschermers op een nog niet bestaande technologie dan de boodschap te brengen dat auto’s misschien toch niet zo’n goed idee zijn, op welke brandstof ze ook rijden. Duurzaamheid mag comfort (of gemakzucht) niet in de weg staan. In feite is er nauwelijks nog verschil tussen wat de milieubeweging verkondigt en wat de bedrijfswereld en de politiek verkondigen: ook daar gelooft men volop in “duurzame” technologie, want die levert werkgelegenheid en extra productie en consumptie op. Je kan dan concluderen dat de milieubeweging haar agenda heeft gerealiseerd. Maar je kan met evenveel recht beweren dat ze onschadelijk is gemaakt.
Geef een reactie