Bijlo belt… een halfnaaktslak

“Hoezo, ben ik het echt?”
“Nou, het is nogal een raar verhaal. U bent een landslak…”
“Een landslak ja, Een halfnaaktslak om precies te zijn, een semi-nudist, met een heel klein huisje op mijn rug.”
“Een tiny houseje eigenlijk?”
“Ja, behalve dat ik er niet in pas.”
“Maar wat heeft dat hele huisje dan voor nut?”
“Geen enkel nut. Het is een gadget van de evolutie, ik ben op weg naar the full monty, echt keihard helemaal bloot, maar dat duurt nog wel een paar generaties.”
“En u bent nieuw in Nederland, ontdekt op de Elfde van de Elfde, in Limburg nog wel. Dat valt samen met het begin van het Carnavalsseizoen.”
“Jaja, ik begrijp het. En nou denkt u, we verzinnen een mallotige malacoloog en die bedenkt een gek slakje met een huisje dat 5 keer zo klein is als hijzij.”
“Hijzij?”
“Ja, ik ben allebei. Ik heb alles bij de hand, transgenderslakken bestaan niet, we zijn helemaal herma!”
“Maar u gelooft het toch zelf ook niet, Daudebardia Rufa, dat huisje! Ik hoor er een Carnavalslied bij: Ik heb een huisie op mijn rug dat is te klein, maar verhuizen is geen optie dus ‘k moet altijd buiten zijn.”
“Flauw, heel flauw. Ik draag mijn woninkje met trots. Slakkenlevens geleden pasten mijn voorouders er in, ik ben nu in staat het te verhuren aan kleine dieren die om onderdak verlegen zitten, en die betalen geen woekerhuren, zoals in uw mensenwereld, als u dat maar weet. En ik ben niet verzonnen, ik besta echt, vraag dat maar aan David Tempelman.”
“Wie is dat?”
“Die mallotige malacoloog van u. Hij is een gerespecteerde slakkenwatcher.”
“Sorry, maar ik geloof u niet, het is gewoon te toevallig. En hoe komt u hier eigenlijk terecht? Uw dichtstbijzijnde collega woont 25 km verderop, bij Aken.”
“Wel eens van Uber gehoord meneer Bijlo? Ik ga dat hele pleuriseind toch niet zelf afleggen, ik ben geen mens, die een Vierdaagse gaat lopen.”
“Maar hoe neemt een slak een Ubertaxi?”
“Op de schoen van een klant, kunt u dat nou echt niet zelf bedenken? Ik had het wel gehad met dat Aken, weet u, als slak kom je niet ver in het leven, ik wilde meer van de wereld zien, dus dan bedenk je wat.”
“En hoe bevalt het in Limburg?”
“Het is hier all you can eat. Toplarven, sappige regenwormen, heerlijke minislakjes, ik eet mijn buikje rond, ik hoef toch niet bang te zijn dat ik niet meer in mijn huisje pas.”