Down To Earth Magazine

Milieu | Mensen | Meningen

Logo Down To Earth

Zoek op de site

  • Home
  • Onderwerpen
    • Uitgelicht
    • Energie & klimaat
    • Landbouw & voedsel
    • Mobiliteit
    • Bossen
    • Economie
    • Mensenrechten
  • Rubrieken
    • Interview
    • De Activist
    • Opinie
    • Boeken en films
    • Consument
    • Recept
    • Columns
  • Magazines
  • Nieuwsbrief
  • Over ons
Home > Water > Plastic > Is de milieubeweging elitair? – deel 2

Is de milieubeweging elitair? – deel 2

Carolien Ceton | 1 juli 2016 |

Zoek de verschillen

De milieubeweging moet diverser worden. Wat mensen daarmee meestal willen zeggen, is: de milieubeweging kan wel wat kleur gebruiken. Milieuclubs zijn veel te wit en (dus?) elitair.

Floating_rag_picker_(1803617563)

Laten we even inzoomen op een deelonderwerp: plastic.

Plastic is hot. Re-cycling, up-cycling, plastic whale, zero-waste, beach clean-ups, plastic soup surfers: steeds meer mensen trekken ten strijde tegen het plastic dat onze planeet vergiftigt.

Even voorstellen:

Plastic verzamelaar Nr. 1
Is ergens tussen de dertig en de veertig, sportief, blond. Vist plastic uit het water, raapt het van straat of strand. Trekt er met vrienden een dagje op uit om met een prikstok de branding schoon te vegen, of gaat met boot en schepnet de stadse grachten op. Van al die petflessen en aanverwante rotzooi wordt een surfplank gebouwd, een design boot, of een Madonna – met kind.

Plastic verzamelaar Nr. 2
Is moeder van twee kinderen, verdient met waste picking een zeer schamel inkomen – ongeveer net zoveel als één petfles kost, inclusief vulling. Ze raapt plastic van straat, sorteert afval op vuilnisbelten. Het gescheiden afval brengt ze in grote zakken naar een tussenpersoon, die haar een kiloprijs betaalt.
Het is zwaar werk, ongezond en iedereen kijkt erop neer. De Zuid-Afrikaanse Council for Scientific and Industrial Research (CSIR) schat dat een waste picker per jaar 24 ton afval van de vuilnisbelt redt en doorverkoopt, het recyclenetwerk in. Dat zijn een heleboel surfplankenmilieubeweging.

Verzamelaar 2 heet bijvoorbeeld Thulisiwe Khumalo, uit Pietermaritzburg. Behalve waste picker en moeder is Khumalo ook voorzitter van een arbeiderscollectief, de Enhlosweni Coop. Een aantal jaar geleden richtte ze met een groepje vrouwen de coop op, later kwamen er ook twee mannen bij – op verzoek van de oprichtsters omdat een vrouwencoop door de lokale overheid niet serieus genomen werd.

Georganiseerde waste pickers zijn al jaren vaste klant bij klimaatconventies, zo ook in Parijs vorig jaar. Om te demonstreren, persconferenties te geven en lezingen te houden. Hun eisen: erkenning van de rol die de informele sector speelt bij het bestrijden van klimaatverandering èn de instelling van een fonds dat investeert in terugwinning, hergebruik en recycling van grondstoffen. Dat fonds moet ook ten goede komen aan (een leefbaar loon voor) waste picker-groepen en moet in de plaats komen van de Clean Development Mechanism (CMD) projecten. Het CDM is vastgelegd in het Kyoto protocol en bepaalt dat een land, om zijn CO2 uitstoot te verminderen, projecten in ontwikkelingslanden mag uitvoeren om zo emissiereductie credits te verdienen. Met die projecten worden de arbeiders niet ondersteund, terwijl waardevolle hulpbronnen worden vernietigd – aldus de Global Alliance of Waste Pickers. De strijd voor een schoner milieu en de emancipatie van een economische onderklasse kunnen dus heel goed samengaan.

Onzichtbaar

Maar in ‘de’ milieubeweging zijn clubs als de Global Alliance of Waste Pickers geen toonzetters. Ze zijn ook niet altijd even zichtbaar. Als wij ons een plasticverzamelaar – zwerfie, plastic surfer, 3-D designontwerper – voorstellen, denken we aan verzamelaar type Nr. 1.

Craig Bennett, voorman van Friends of the Earth Engeland, grijpt in The Guardian van 25 juni de Brexit aan om te pleiten voor een veel bredere milieubeweging. De elite trekt aan het langste eind, de onderlaag van de samenleving heeft het nakijken – en dat geldt ook voor alles wat te maken heeft met klimaat en milieu. Rijken hebben minder last van luchtvervuiling, meer toegang tot natuur en groen, zijn niet de eerste slachtoffers bij overstromingen. ‘My number one lesson from today’ schrijft Bennett, ‘is that change will have no chance of enduring if it is done to people. It has to be done by people and with people.’

Alle mensen dus. Alle plasticverzamelaars.

Kom op de mailinglijst

Schrijf je in voor de D2E nieuwsbrief

Categorie: Plastic, Opinie

Carolien Ceton

Carolien Ceton

Redactie

  • Alle artikelen van Carolien Ceton op Down To Earth Magazine

Gerelateerde berichten

Grondstoffen, Plastic

Veelzijdig tapijt tegen vervuiling

Duurzaamheid wordt een steeds groter thema in design. Zo ook bij de Dutch Design Week in Eindhoven. We lichten een paar exposities uit.
Jubileum, Opinie, Schot

50 jaar Milieudefensie

Plastic

De rivier puilt uit – van plastic

Onze rivieren zijn vervuild met plastic. Gelukkig zijn er mensen die de rommel opruimen en monitoren, “want zonder data komt er geen beleid”.
Opinie

Biobrandstof uit voedsel is een doodlopende weg

Dinsdag bespreekt de Tweede Kamer een wetsvoorstel over het Nederlandse biobrandstofbeleid. Het klinkt groen, maar niets is minder waar.
Ontvang ons magazine

Recente reacties

  • Alexa op Fluweelzachte muren zonder latex
  • Loek Beukman op Protesteren met een smiley
  • Ingrid Staal op Gek van insecten: Paul Beuk
  • Ronaldo op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”
  • Loek Beukman op “Het probleem ligt bij de machine”
  • Loek Beukman op Kaas zonder koe
  • Ad op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”

Lees ons papieren magazine

Lees — Down to Earth 56

Contact

Redactieadres:
Nieuwe Looiersstraat 31
1017 VA Amsterdam
Tel: 020-5507433
redactie@downtoearthmagazine.nl

Over ons

  • Over ons
  • Auteurs
  • Word abonnee
  • Disclaimer
  • Privacy en cookies

Volg ons