Marijn Poels reist door Duitsland en gaat op zoek naar de voors en tegens van ons klimaatbeleid. Maar is hij aan het eind van de film veel wijzer geworden?
Hoe effectief is ons huidige, op CO2-reductie gerichte klimaatbeleid? Filmmaker/journalist Marijn Poels stuit min of meer toevallig op het onderwerp als hij na jaren reizen door ontwikkelingslanden even een adempauze neemt. Bij zijn Duitse schoonfamilie in Saksen-Anhalt ontdekt hij dat ook hier serieuze problemen spelen. Europese regelgeving en hoge kosten zorgen ervoor dat veel boeren stoppen met veeteelt en landbouw. Bovendien is het een stuk rendabeler om energieboer te worden.
Poels wil in The Uncertainty Has Settled nadrukkelijk een onbevooroordeelde positie innemen. Als hij op een buurtfeest mede-Limburger Frits tegenkomt, neemt het verhaal een andere wending. Deze kleurrijke figuur blijkt een echte prepper – iemand die zich voorbereidt op een crisis of natuurramp door zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn. Frits maakt zich zorgen omdat sinds de Energiewende steeds minder eten in Duitsland wordt verbouwd. Volgens hem wordt 70 procent van het voedsel geïmporteerd. Wat als die import om de een of andere reden stokt? En dan komt Frits met het verhaal dat CO2 geen enkel effect heeft op klimaatverandering. Oei! Dat heeft Poels eerder gehoord, maar dan uit voor hem verdachte – want rechtse – hoek.
Ideologische leegte
Vanuit het idee dat je altijd buiten het heersende paradigma moet durven denken, besluit Poels enkele klimaatsceptici op te zoeken: Freeman Dyson (beroemd natuurkundige die al in de jaren 70 klimaatonderzoek deed) en Piers Corbyn (meteoroloog). Dyson vindt inderdaad dat CO2 de Aarde juist groener maakt. Volgens Corbyn komt de angst voor klimaatverandering voort uit een ideologische leegte bij links na de val van de Muur. In zijn ogen misbruiken multinationals de emissiehandel inmiddels om Europa te de-industrialiseren en geld te verdienen.
Vragen stellen over de fixatie op CO2 en de manier waarop vermindering van de uitstoot wordt bewerkstelligd, is relevant en belangrijk. Deze discussie is niet voorbehouden aan klimaatsceptici, blijkt uit de film, waarin een voedingskundige voorrekent dat Duitsland via energiesubsidies 300 tot 400 euro uitgeeft om een ton CO2-uitstoot te vermijden. Het isoleren van oude gebouwen zou maar 20 euro per vermeden ton CO2 kosten. Dan zou er meer landbouwgrond overblijven voor de productie van eten.
Fixatie
Jammer dat Poels zo nadrukkelijk inzoomt op de links-rechtstegenstelling en het feit dat andersdenkenden nauwelijks worden gehoord, terwijl juist de klimaatsceptici het debat decennialang hebben gekaapt. In plaats daarvan had hij zich verder kunnen verdiepen in de fixatie op CO2 binnen het klimaatbeleid. Tegengeluiden aan het woord laten lijkt nu een doel op zich. De film eindigt met een regisseur vol twijfel, die als enige zekerheid heeft dat hij niets wijzer is geworden.
The Uncertainty Has Settled draait o.a. in Sittard, Wageningen en Amsterdam. Check de data.
Geef een reactie