Down To Earth Magazine

Milieu | Mensen | Meningen

Logo Down To Earth

Zoek op de site

  • Home
  • Onderwerpen
    • Uitgelicht
    • Energie & klimaat
    • Landbouw & voedsel
    • Mobiliteit
    • Bossen
    • Economie
    • Mensenrechten
  • Rubrieken
    • Interview
    • De Activist
    • Opinie
    • Boeken en films
    • Consument
    • Recept
    • Columns
  • Magazines
  • Nieuwsbrief
  • Over ons
Home > Columns > Wolf

Wolf

Thomas van Slobbe | 19 oktober 2013 |

De wolf is géén nieuws. Toch?

Het is tekenend voor de wildheid van de soort, dat we het niet zeker weten. Zelfs niet nu we er één gevonden hebben. Een exemplaar van vlees en bloed.

Deskundigen spreken van een jong, zwervend vrouwtje dat op verkenningstocht is gegaan. Tot diep in Nederland. Ze hebben het dier gevild. De maag leeggepompt. Het lichaam onderzocht.

Je kunt er niet omheen, zeggen ze tegen de immer twijfelende pers. Na afwezigheid van meer dan honderd jaar, is de wolf terug in Nederland.

Ik vind dat groot nieuws. Toch?

Zo’n wolf raakt de samenleving tot in het diepst van haar genen. Hebben we net alles goed geregeld, met stoplichten en supermarkten, zorgverzekering en internet, en dan sluipt er opeens een schim door de bossen. Een schaduw met scherpe tanden en ogen die oplichten in het donker. Een roofdier dat ’s nachts tot de sterren huilt en ongevraagd je dromen binnendringt.

Dat is nogal wat.

Het brengt wildheid terug, spanning en onzekerheid. Het spot met maakbaarheid en burgerlijk bestaan.

Het maakt ons mensen kleiner in een wereld die weer groot en onvoorspelbaar is.

Het is opwindend.

Het spreekt me aan en stoot me af.

Ik bedoel … het zal je maar gebeuren dat je ’s avonds voor het slapen gaan nog even een blokje om loopt en dan plots, ergens uit de duisternis, iets hoort grommen. Of denkt dat je iets hoort. Dat je het net niet zeker weet en dus ook niet weet wat je moet doen.

Dan kan vanaf vandaag. Vanaf nu is geen wandeling, geen schemering, geen winternacht hetzelfde.

Daarom hield ik de radio aan, toen er werd verteld dat ze het na de reclame over de wolf zouden hebben. Ik reed op de A12 richting Utrecht. Er kwam een programma over media. Over wat er in het nieuws was.

Maar de wolf, vond iedereen die aan het woord kwam, was geen nieuws.

“Typisch iets voor komkommertijd”, zei de ene mediadeskundige na de ander. “De politiek is op vakantie; journalisten hebben niets te doen. Dus wat doe je dan? Je schrijft over één of ander dier dat al dan niet gevonden is. Iedere zomer opnieuw. Het gaat nergens over, dus laten we er niet teveel woorden aan vuil maken.”

De wolf was geen nieuws. Ik begreep er niets van en wond me er verschrikkelijk over op.

Maar nu heb ik er vrede mee.

Laat de journalisten maar praten.

De wolf leeft niet in hun taal; die sluipt door het duister.

Die laat zich niet in woorden vangen.

Thomas van Slobbe is directeur van de Stichting wAarde en thrillerauteur. Elk nummer deelt hij met ons een lichtvoetig verhaal over duurzaamheid.

Kom op de mailinglijst

Schrijf je in voor de D2E nieuwsbrief

Categorie: Columns, Thomas van Slobbe Tags: wolf Verschenen in: Down to Earth 19 (okt 2013)

Thomas van Slobbe

Thomas van Slobbe

Schrijver

Thomas van Slobbe is directeur van Stichting Waarde en thrillerauteur.

  • Website van Thomas van Slobbehandvestantropoceen.nl
  • Alle artikelen van Thomas van Slobbe op Down To Earth Magazine

Gerelateerde berichten

Commentaar

Roofdier

Soms lijken mensen best op wolven. Wolven willen op een plek wonen waar ze kunnen schuilen voor eventueel gevaar en waar hun welpen veilig kunnen opgroeien. En net als mensen komen ze op voor de zwakken en voor hun territorium. Maar er is ook een belangrijk verschil.
Recensie

Thomas van Slobbe leest: Kinderen van de nacht, over wolven en mensen

"En ik fiets hier zonder lamp en zonder wapen. Het boek zit achter in mijn fietstas. Het won de Jan Wolkers Prijs en dat lijkt me terecht."
Columns, Lawrence

De liefde

Columnist Lawrence Cheuk vraagt zich af: hoe lang blijven we nog wegkijken?
Recensie, Thomas van Slobbe

Een immense wereld

Wie het boek Een immense wereld leest, snapt precies waarom we de aarde moeten redden, vertelt Thomas van Slobbe.
Ontvang ons magazine

Recente reacties

  • Alexa op Fluweelzachte muren zonder latex
  • Loek Beukman op Protesteren met een smiley
  • Ingrid Staal op Gek van insecten: Paul Beuk
  • Ronaldo op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”
  • Loek Beukman op “Het probleem ligt bij de machine”
  • Loek Beukman op Kaas zonder koe
  • Ad op “De tijd van het ecopopulisme is aangebroken”

Lees ons papieren magazine

Lees — Down to Earth 56

Contact

Redactieadres:
Nieuwe Looiersstraat 31
1017 VA Amsterdam
Tel: 020-5507433
redactie@downtoearthmagazine.nl

Over ons

  • Over ons
  • Auteurs
  • Word abonnee
  • Disclaimer
  • Privacy en cookies

Volg ons