In actie voor Bonaire: Kjelld Kroon

Als een van de acht eisers in de klimaatzaak tegen de Nederlandse staat zet Kjelld zich in voor de bescherming van Bonaire.

“Ik leef met één voet hier en één voet op Bonaire, juist daardoor merk ik de verschillen. Zoals ik in mijn Klimaatmars-speech zei: soms lijkt het wel alsof onze pijn te ver weg is voor Nederland, te warm, te bruin, te buitenlands om echt te voelen. Alsof de klimaatcrisis pas urgent is wanneer hij hier in Nederland gebeurt. Maar voor de eilandbewoners is het dagelijkse realiteit. Ze zien plekken verdwijnen die onderdeel zijn van de geschiedenis, zoals de slavenhutjes. Vroeger lagen die ver van de zee, nu sta je in het water als je twee stappen naar buiten zet.

Klimaatverandering raakt ook de bestaanszekerheid van mensen. Vissers vangen minder vis omdat de koraalriffen verdwijnen. Boeren zien hun oogsten mislukken door hitte en droogte. Daarmee verdwijnt inkomen én voedselzekerheid. Ook extreem weer zorgt voor overlast. Door stortbuien stroomt het water de huizen binnen. Er is geen basale afwatering, en ook geen adaptatieplan.” 

Tussen wal en schip 

“Dat voelt superonrechtvaardig, want wij hebben nauwelijks bijgedragen aan de opwarming van de aarde. De rijke landen die deze crisis hebben veroorzaakt, zouden de eerste moeten zijn om ons te helpen. Maar dat doen ze niet. Bovendien vallen wij tussen wal en schip. Bonaire krijgt geen toegang tot internationale ontwikkelings- en klimaatfondsen, omdat het geen zelfstandig land is, en het krijgt óók geen geld uit het Nederlandse Deltaprogramma.” 

Mangrovebossen

“Nederland heeft middelen, instituten en kennis. Dat moet het delen met Bonaire, zodat we samen realistische plannen kunnen maken. Geen betonnen dijken die onze natuur kapotmaken, maar wel nature-based solutions, zoals het aanleggen van mangrovebossen om de golfslag te dempen. Alleen waar het echt niet anders kan, zijn technologische maatregelen nodig. Zoals bij de slavenhutjes, daar kan alleen een stevige muur het zeewater nog tegenhouden. Ik put hoop uit de jonge generatie: zij voelen de crisis en spreken zich uit. Maar echte vooruitgang ontstaat pas als jongeren van het eiland zélf de posities kunnen innemen waar nu Europese Nederlanders nog beslissen over onze toekomst.”