Op het documentairefestival dit jaar kernenergie, kolen, schaliegas, maar ook chemicaliën.
Milieu-activist en voorstander van kernenergie? Een onmogelijke combinatie. Zo dachten de sprekers in Pandora’s Promise er zelf ook altijd over. Toch zijn ze op hun schreden teruggekeerd, zo toont deze documentaire die onderdeel uitmaakt van de Green Screen-competitie op IDFA. Inmiddels zien ze kernenergie als enige oplossing voor de klimaatproblematiek. Als de film opgenomen wordt speelt net de ramp in Fukushima. Die doet ze zeker even twijfelen, maar nee: ze blijven bij hun standpunt.
Een van de geïnterviewden, ooit actief opponent van kernenergie, vertelt over de angst die een film als The China Syndrome en een kort daaropvolgend ongeluk in een kerncentrale bij haar opriepen. Volgens haar is de verwarring tussen kernwapens en kernenergie de oorzaak van veel aversie tegen nucleaire energie. Wie objectief naar de feiten kijkt, kan niet anders dan voor deze vorm van energiewinning zijn, vindt zij. Een klimaatfilm die uitdaagt en alle zekerheden die velen over kernenergie hadden probeert onderuit te halen.
Onze energievoorziening is onderwerp van veel documentaires binnen dit programma. The Coal Miner’s Day gaat over de treurige omstandigheden in een steenkoolmijn in Oekraïne, waar mannen zich toch aan onderwerpen omdat het twee tot vier keer zo goed betaald als werk in de stad. Pipeline gaat over twee plekken aan de uiterste grenzen van Europa – Siberië en de Golf van Biskaje, die met elkaar verbonden worden door een gaspijp. De regisseur zakt van het ijskoude Siberië af naar warmere regionen, maar blijft inzoomen op de zware condities waarin de lokale bevolkingen leven. In Tiger Mountain worden de gevolgen voor de inwoners rondom de vele Chinese kolenfabrieken behandeld: velen lijden en sterven aan longkanker, net als hoofdpersonage Wang.
En ook schaliegas komt aan de orde. Twee keer zelfs. In Drill Baby Drill, waar Chevron naar schaliegas wil boren in een prachtig groen gebied aan de oostgrens van wat wel de longen van Polen worden genoemd. En in Aim High in Creation, een bizarre film waarin de maakster wil ageren tegen schaliegas in haar directe omgeving en daarvoor onlogischerwijze naar Noord-Korea gaat. Daar laat ze zich scholen in het maken van een propagandafilm, die ze vervolgens thuis in Australië gaat maken. De film wordt gepromoot als revolutionaire comedy.
Verder duikt de film Tyres in een bedrijf in Myanmar dat autobanden recyclet tot slippers, emmers en borstels en betoogt The Human Experiment dat chemicaliën in allerlei voeding, producten en gebruiksvoorwerpen de mens in grote mate bedreigen en kanker en onvruchtbaarheid veroorzaken. Worden onwetende consumenten wellicht gebruikt als proefkonijn? De status van dieren, als wezens met rechten of als wezens die ons ten dienste staan, daarover gaat The Ghosts in Our Machine.
IDFA, 20 november t/m 2 december, www.idfa.nl
Down to Earth interviewde de makers van Aim High in Creation, The Human Experiment en No Land No Food No Life. Lees ze hier.
IDFA organiseerde na afloop van de volgende milieufilms Extended Q&A’s.
Pandora’s Promise:
The Human Experience:
The Ghosts in Our Machine:
Geef een reactie