Movement – Young People Across Europe Fight for Climate Justice is een met veel liefde en humor gemaakt portret van vier jongeren die zich inzetten voor klimaatrechtvaardigheid. De film is gratis te zien via de site van Milieudefensie. 
De heerlijk meeslepende documentaire Movement – Young People Across Europe Fight for Climate Justice, geïnspireerd door het Young Friends of the Earth-netwerk, zoomt in op vier jonge, Europese activisten die zich op verschillende manieren en niveaus manifesteren. Je kunt ze zien als dwarsdoorsnede van de wereldwijde klimaatbeweging.
De opzet is simpel: makers Ellard Vasen (regie, camera) en Job van den Assem (idee, productie) volgen hun hoofdpersonen op de voet bij het uitvoeren van een van hun acties. Alle facetten van actievoeren komen vanzelf aan bod, net als wat hen drijft en waarvoor ze het doen.
Gapende wond
Bijvoorbeeld wanneer ze met de benjamin van het stel, tiener Nathan, meekijken naar de gigantische gapende wond die een open kolenmijn in Duitsland heeft geslagen of met de Noorse Ina genieten van de werkelijk bloedmooie Lofoten eilanden, een kwetsbaar gebied dat wordt bedreigd door olieboringen. Ook met de Kroatische fotograaf Luka, die zich via zijn werk op een heel andere manier bezighoudt met bewustwording, bezoeken de makers prachtige plekken in de natuur, die ze heel mooi weten te vangen met timelapse.
Desgevraagd vertellen de hoofdpersonages de makers wat er gebeurt of wat ze doen, maar ze praten de gebeurtenissen ook in voice-over aan elkaar en reflecteren zo op wat ze meemaken. Bij Nathan werkt dat bijvoorbeeld goed. Tot zijn verbijstering ziet hij dat de mensen met wie hij een spoor heeft bezet om kolentransporten onmogelijk te maken worden afgevoerd in bussen van RWE, het energiebedrijf waartegen ze nota bene strijden. Waarom niet in een politiebus? “Het is zo raar om te zien hoeveel macht een bedrijf kan hebben”, zegt hij na afloop. “Ik heb veel geleerd over de relaties tussen bedrijfsleven, politie en de regering.”
Saamhorigheid
Ontroerend is het sterke saamhorigheidsgevoel dat op verschillende momenten in de film zichtbaar wordt. Zoals wanneer de Filipijnse vertegenwoordiger op VN Klimaatonderhandelingen in Warschau, in reactie op de ravage en doden door de tyfoon Haiyan, in hongerstaking gaat tot er een bevredigend akkoord op tafel ligt. Een heleboel actievoerders verklaren zich solidair en doen met hem mee. Oprechte betrokkenheid die troost.
Bij die VN Klimaatonderhandelingen van 2013 probeert Lucy het beslissingsproces te beïnvloeden. Mensen zouden niet bang moeten hoeven zijn voor de toekomst van hun kinderen, stelt ze beslist. Ook zij is bang, maar ze probeert haar angst om te buigen naar woede en die te richten op degenen die volgens haar die onveilige wereld veroorzaken. Haar advies aan mensen die zich willen inzetten, maar niet weten hoe: begin gewoon en blijf jezelf steeds uitdagen. Niemand is direct een volleerd activist.
Geef een reactie